Acridon
Acridon | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Structuurformule van acridon | ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | C13H9NO | |||
IUPAC-naam | acridin-9-on | |||
Molmassa | 195,21666 g/mol | |||
SMILES | C1=CC=C2C(=C1)C(=O)C3=CC=CC=C3N2 | |||
InChI | 1S/C13H9NO/c15-13-9-5-1-3-7-11(9)14-12-8-4-2-6-10(12)13/h1-8H,(H,14,15) | |||
CAS-nummer | 578-95-0 | |||
EG-nummer | 209-434-7 | |||
PubChem | 2015 | |||
Wikidata | Q342721 | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vast | |||
Kleur | wit-lichtgeel | |||
Smeltpunt | 360–362 °C | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Acridon is een heterocyclische organische verbinding met als brutoformule C13H9NO. Het is een witte tot lichtgele irriterend vaste stof. Acridon is een ketonderivaat van acridine.
Synthese
Acridon kan bereid worden uit een autocondensatiereactie van fenaminezuur met behulp van zwavelzuur. Fenaminezuur wordt bereid uit reactie van aniline en 2-chloorbenzoëzuur. Het rendement van de reactie bedraagt ongeveer 90%.[1]
Toepassingen
Het zijn voornamelijk de derivaten van acridon die belangrijke toepassingen hebben, zoals het azijnzuur-derivaat Neovir. Dit wordt gebruikt als antiviraal middel.
Externe link
- (en) MSDS van acridon
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ (en) C.F.H. Allen & G.H.W. McKee - Acridone, Organic Syntheses, Coll. Vol. 2, p. 15 (1943); Vol. 19, p. 6 (1939)