Alexander Lonquich

Alexander Lonquich
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren 1960
Geboorteplaats Trier
Land Duitsland
Werk
Genre(s) Klassiek
Beroep Pianist
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Alexander Lonquich (augustus 1960, Trier) is een Duitse pianist .

Biografie

Zijn vader is de Duitse componist Heinz Martin Lonquich.[1] Alexander studeerde piano bij Astrid Schmid-Neuhaus, Paul Badura-Skoda, Andrzej Jasiński en Ilona Deckers. In 1977, toen hij 16 jaar oud was, won hij de eerste prijs op pianowedstrijd Concorso Pianistico Internazionale Alessandro Casagrande.[2]

Zijn eerste album verscheen in 1981, bij Deutsche Grammophon.[3] Deze solo-lp met werk van Schönberg en Schumann werd nooit heruitgebracht op cd.

Hij maakte kamermuziek met Auryn Quartet, Artemis Quartet, Nicolas Altstaedt, Renaud Capuçon, Gautier Capuçon, Veronika Hagen, Heinz Holliger, Steven Isserlis, Leonidas Kavakos, Isabelle van Keulen, Sabine Meyer, Heinrich Schiff, Christian Tetzlaff, Jörg Widmann, Carolin Widmann, Tabea Zimmermann en Frank Peter Zimmermann.[4] Met violiste Carolin Widmann voerde hij in 2008 Olivier Messiaens Quatuor pour la fin du temps uit tijdens het openingsconcert van het Salzburger Festspiele. In 2012 speelden ze opnieuw samen tijdens uitvoeringen van gefaltet,[5] een choreografisch concert van choreografe Sasha Waltz en componist Mark Andre, tijdens de Mozartwoche[6] van de Mozarteum Foundation in Salzburg,[7] op de Berliner Festspiele en in de Opéra de Lille.[8] In 2017 speelde het duo in Bozar in Brussel, met een programma van Brahms, Janáček en Strauss.[9]

Lonquich treedt vaak op als solist. In 2015 speelde hij in Concertgebouw Brugge.[10] Vaak concerteert hij in de dubbelfunctie dirigent/solist, bij orkesten zoals Münchener Kammerorchester, Kammerorchester Basel, Orchestra da Camera di Mantova, Deutsche Kammerphilharmonie Bremen, Stuttgarter Kammerorchester, Mahler Chamber Orchestra, Orchestre des Champs-Elysées, Royal Philharmonic Orchestra, NDR Elbphilharmonie Orchester, Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Rome en Orchestra Sinfonica Nazionale della Rai in Turijn. Hij werkt zeer regelmatig samen met Camerata Salzburg,[11] waarmee hij in 2019 in deSingel in Antwerpen en Concertgebouw Brugge optrad,[12] met een programma van Haydn, Sjostakovitsj en Mozart.[13][14]

Hij speelde zelf onder leiding van dirigenten als Claudio Abbado, Heinz Holliger, Ton Koopman, Emmanuel Krivine, Mark Minkowski, Kurt Sanderling, Sándor Végh, Joeri Basjmet, Philippe Herreweghe en met orkesten als de Wiener Philharmoniker, Tonhalle Orchestra Zurich, Royal Philharmonic Orchestra, Düsseldorfer Symphoniker, Orchestre philharmonique du Luxembourg, Filarmonica della Scala, WDR Sinfonieorchester Köln, Düsseldorfer Symphoniker, Tsjechisch Filharmonisch Orkest, Hungarian National Philharmonic Orchestra en het hr-Sinfonieorchester van Frankfurt. Hij speelde op festivals zoals Klavier-Festival Ruhr, Schleswig-Holstein Musik Festival, Lucerne Festival, Cheltenham Festival, Edinburgh Festival, Kissinger Sommer, Schubertiade Schwarzenberg, Kammermusikfest Lockenhaus en Beethovenfest Bonn.[15]

In 1991 huwde Lonquich met de Italiaanse pianiste Cristina Barbuti. Sinds 2002 treedt het echtpaar op als pianoduo.[16] Samen met zijn zoon, klarinettist Tommaso Lonquist nam hij in 2018 de CD Moonwalk op.[17]

Onderscheidingen

In 1992 ontving hij de Diapason d’Or,[18] voor zijn opnames van werken van Mozart.[19]

In 1991/92 ontving hij de Premio Franco Abbiati della critica musicale italiana voor "Miglior complesso", samen met Franck Peter Zimmermann.[20]

In 1994 kreeg hij samen met Zimmermann de Edison Klassiek kamermuziekprijs.[21]

In 2017 ontving hij de Premio Franco Abbiati della critica musicale italiana voor "Miglior solista".[22]

Discografie (selectie)[23]

  • 1981 Alexander Lonquich: Alexander Lonquich Piano (Deutsche Gramophon)
  • 1984 Michael Faust, Alexander Lonquich: Messiaen / Bach / Berio / Schubert (Harmonia Mundi)
  • 1988 Frank Peter Zimmermann, Alexander Lonquich: Sonaten Für Klavier Und Violine. K379, K454 & K526 van Mozart (EMI Digital)
  • 1991 Alexander Lonquich: Klavierstücke van Mozart (EMI Classics)
  • 2004 Alexander Lonquich: Plainte Calme (ECM)
  • 2008 Alexander Lonquich: Robert Schumann / Heinz Holliger (ECM)
  • 2012 Carolin Widmann, Alexander Lonquich: Franz Schubert. Fantasie in C majeur / Rondo in B mineur / Sonate in A majeur (ECM)
  • 2018 Tommaso en Alexander Lonquich: Moonwalk. Ferruccio Busoni . Elegie in Eb Major BV 286 / Johannes Brahms. Sonates op. 120 nr. 1 & 2 / Claude Debussy. Petite Piéce / Camille Saint-Saens. Sonata in Eb Major op. 167 / Max Reger. Tarantella WoO II/12, NovAntiqua Records.
  • 2020 Alexander Lonquich, Nicolas Altstaedt: Complete Works For Fortepiano And Violoncello van Ludwig van Beethoven (Alpha Productions)

Referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Alexander Lonquich op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is gedeeltelijk afkomstig van de website deSingel.be, waarvan overname van teksten toegestaan is onder CC-BY-SA 4.0 licentie.
  1. ↑ (de) Heinz Martin Lonquich. Gearchiveerd op 28 februari 2021. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  2. ↑ Alessandro Casagrande Piano Competition. www.concorsocasagrande.org. Gearchiveerd op 28 februari 2021. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  3. ↑ (en) Alexander Lonquich – Alexander Lonquich Piano (1981, Vinyl). Gearchiveerd op 24 februari 2021.
  4. ↑ Alexander Lonquich bij Antwerp Symphony Orchestra. www.antwerpsymphonyorchestra.be. Gearchiveerd op 2 december 2020. Geraadpleegd op 25 februari 2021.
  5. ↑ (en) Berliner Festspiele, Sasha Waltz / Mark Andre: gefaltet - MaerzMusik. www.berlinerfestspiele.de. Gearchiveerd op 28 juni 2021. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  6. ↑ Salzburger Landestheater – Gefaltet. www.salzburger-landestheater.at. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  7. ↑ (en) Mozarteum. mozarteum.at. Gearchiveerd op 21 december 2021. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  8. ↑ GEFALTET / BY SASHA WALTZ ET MARK ANDRE - Dance - Season 13.14 - Lille Opera. www.opera-lille.fr. Gearchiveerd op 28 november 2016. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  9. ↑ Carolin Widmann & Alexander Lonquich in Bozar. BOZAR. Gearchiveerd op 29 september 2017. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  10. ↑ Alexander Lonquich - Concertgebouw Brugge. www.concertgebouw.be. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  11. ↑ (de) Startseite. Camerata Salzburg. Gearchiveerd op 18 februari 2021. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  12. ↑ Camerata Salzburg & Alexander Lonquich - Concertgebouw Brugge. www.concertgebouw.be. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  13. ↑ Camerata Salzburg & Alexander Lonquich in deSingel. desingel.be. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  14. ↑ Alexander Lonquich bij deSingel. desingel.be. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  15. ↑ Programmaboekje Camerata Salzburg & Alexander Lonquich in deSingel. Geraadpleegd op 25 februari 2021.
  16. ↑ Duo Cristina Barbuti e Alexander Lonquich - Lorenzo Baldrighi Artists Management. www.baldrighi.com. Gearchiveerd op 11 mei 2021. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  17. ↑ (en) hotbrain.it, Moonwalk. NovAntiqua Records. Geraadpleegd op 7 februari 2022.
  18. ↑ (fr) diapasonmag.fr, Diapason d'Or : tout savoir - Diapason. www.diapasonmag.fr (20 maart 2017). Gearchiveerd op 2 maart 2021. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  19. ↑ (en) Alexander Lonquich, piano - Philadelphia Chamber Music Artists. Philadelphia Chamber Music Society. Geraadpleegd op 25 februari 2021.
  20. ↑ (en) Alexander Lonquich. Colibrì Ensemble. Geraadpleegd op 25 februari 2021.
  21. ↑ Edisons Klassiek - Frank Peter Zimmermann, Alexander Lonquich. www.edisons.nl. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  22. ↑ (it) XXXVI PREMIO DELLA CRITICA MUSICALE “FRANCO ABBIATI” 2017. Vincitori e motivazioni.. www.operaclick.com. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
  23. ↑ (en) Alexander Lonquich. Discogs. Gearchiveerd op 18 februari 2021. Geraadpleegd op 26 februari 2021.