Lisa Hanna

Lisa Hanna
Lisa Hanna
Algemeen
Volledige naam Lisa Hanna
Geboren 27 augustus 1975
Geboorteplaats Retreat, Jamaica
Land Vlag van Jamaica Jamaica
Functie parlementslid
Sinds 11 september 2007
Voorganger Aloun Ndombet-Assamba
Partij People's National Party (PNP)
Titulatuur The Honourable
Functies
2012-2016 Minister van Jeugd en Cultuur
Portaal  Portaalicoon   Politiek
Caraïben

Lisa Rene Hanna (Retreat,[1] 27 augustus 1975) is een Jamaicaans politica en de winnares van Miss World 1993.[2] Zij is parlementslid en lid van People's National Party (PNP). Van 2012 tot 2016 was zij minister voor Jeugd en Cultuur.

Leven

Hanna groeide op in de parish Saint Mary. Op 18-jarige leeftijd won ze de Miss Jamaica World verkiezing. In november 1993 werd ze op de internationale missverkiezingen in Sun City, Zuid-Afrika tot Miss World 1993 bekroond. Ze was de derde Jamaicaanse vrouw die deze wedstrijd won, na Carole Joan Crawford in 1963 en Cindy Breakspeare in 1967.[3]

Hierna studeerde Hanna communicatie aan de Universiteit van West-Indië en behaalde in 2000 een masterdiploma. Ze werkte als communicatieadviseur en was begin jaren 2000 co-presentatrice van de talkshow Our Voices op de Jamaicaanse televisie.[4] Ze was betrokken bij verschillende ontwikkelingsprojecten, waaronder het World Hunger Project en de Jamaica Movement for the Advancement of Literacy. Zij trad op als goodwill-ambassadeur bij de Verenigde Naties (VN).

Hanna trouwde in 2017 met zakenman Richard Lake. Uit een eerder huwelijk heeft zij een zoon.

Politiek

Bij de verkiezingen op 3 september 2007 werd Hanna namens de People's National Party (PNP) lid van het Huis van Afgevaardigden voor het kiesdistrict St. Ann South Eastern.[5] Zij was een van de jongste vrouwelijke leden van het Jamaicaanse parlement en fungeerde als schaduwminister van jeugd- en cultuurbeleid.[6] Bij de verkiezingen in 2011 en 2016 behield zij ook een meerderheid van stemmen in haar kiesdistrict.

In 2011 werd Hanna benoemd tot minister van Jeugd en Cultuur in het kabinet van Portia Simpson-Miller.[7] Tijdens haar ambtstermijn zag ze zich omringd door controverse over zowel haar uiterlijk, als haar functioneren als minister. In 2013 werd ze door de krant Jamaica Observer uitgeroepen tot de meest sexy Jamaicaanse vrouw en in 2014 ging een zelf-gedeelde strandfoto viraal op het internet.[8]

Sedert 2016 zit Hanna in de oppositiebanken van het Huis van Afgevaardigden en fungeert zij als schaduwminister van buitenlandse zaken en internationale handel.

Externe links

  • Officiële website People's National Party (PNP)
  • People's National Party - Official Lisa Hanna profile

Bronnen en voetnoten

  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Lisa Hanna op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  1. (en) Allen, Desmond, "Who is this Lisa Hanna that we should be mindful of?", Jamaica Observer, 12 juli 2015. Gearchiveerd op 19 februari 2019. Geraadpleegd op 18 februari 2019.
  2. "Miss Jamaica wins Miss World title", Deseret News, 28 november 1993. Gearchiveerd op 23 oktober 2012. Geraadpleegd op 27 januari 2019.
  3. (en) This day in history - Jamaican Lisa Hanna wins the Miss World pageant. Jamaica Observer (27 november 2011). Gearchiveerd op 16 februari 2019. Geraadpleegd op 27 januari 2019.
  4. (en) "Lisa and Carlene team in 'Our Voices'", The Jamaica Observer, 31 maart 2003. Gearchiveerd op 29 June 2011. Geraadpleegd op 27 januari 2019.
  5. "Team PNP remains confident in Portia", August 26, 2008. Gearchiveerd op 12 August 2011. Geraadpleegd op 5 november 2010.
  6. Shakespeare-Blackmore, Keisha, "Women in the House", 7 september 2007. Gearchiveerd op 4 december 2008. Geraadpleegd op 24 april 2012.
  7. Assignment of Ministers. Government of Jamaica, Office of the Prime Minister (6 januari 2012). Gearchiveerd op 13 april 2016. Geraadpleegd op 27 januari 2019.
  8. (en) "Lisa Hanna sets off social media after posting photo in beach wear", Jamaica Gleaner, 14 december 2014. Geraadpleegd op 27 januari 2019.