West-Canarische skink
| West-Canarische skink IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2022) | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Chalcides viridanus Gravenhorst, 1851 | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||||||||||
West-Canarische skink op  Wikispecies | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De West-Canarische skink[2] (Chalcides viridanus) is een hagedis uit de familie van de skinken (Scincidae).
Naam en indeling
De hagedis wordt ook wel aangeduid met parelskink van de Canarische eilanden[3] en Noord-Canarische skink.[4]
De West-Canarische skink werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann Ludwig Christian Gravenhorst in 1851. Oorspronkelijk werd de naam Gongylus viridanus gebruikt. Lange tijd was er naast de nominale ondersoort Chalcides viridianus viridianus een tweede ondersoort: Chalcides viridianus simonyi. Deze wordt echter als een aparte soort beschouwd (Chalcides simonyi). De vroegere ondersoort C. v. coeruleopunctatus wordt tegenwoordig algemeen als een aparte soort gezien (Chalcides coeruleopunctatus). De soortaanduiding viridanus is afgeleid van het Latijnse woord 'viridis', dat groen betekent.
Uiterlijke kenmerken
De lichaamskleur is bruin, met een donkere tot zwarte staart en vele lichtere, donker omzoomde vlekjes op de rug, de buikzijde is lichter. Kenmerkend zijn de zwarte flanken en poten. De lengte is maximaal 18 centimeter inclusief staart. Net als andere skinken heeft deze soort een relatief lange staart, gladde schubben en een rolrond lichaam met relatief kleine pootjes.
Verspreiding en habitat
Het verspreidingsgebied bestaat uit het eiland Tenerife (Canarische Eilanden) en Madeira, een eiland ten westen van Portugal. De ondersoort Chalcides viridanus simonyi is endemisch in de Canarische eilanden en komt voor op de eilanden Fuerteventura en Lanzarote. De habitat bestaat uit bossen, struikgewassen en rotsachtige gebieden, de mens wordt niet geschuwd en ook in gecultiveerde gebieden als steden wordt de skink gevonden.
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is de beschermingsstatus 'veilig' toegewezen (Least Concern of LC). De vrouwtjes zijn levendbarend en brengen per keer een tot zes jongen ter wereld.[5]
Bronvermelding
Referenties
- ↑ (en) West-Canarische skink op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ H. Strijbosch, A.H.P. Stumpel, R.C.M. Creemers, J.J.C.W. van Delft,A. Groenveld & D. Bauwens - Reptielen Amfibieën Vissen Onderzoek Nederland, Middelste groene kikker wordt bastaardkikker - Standaardlijst voor de Nederlandse namen van de Europese amfibieën en reptielen RAVON 21 7(3) 2005.
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 297. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ Jeroen Speybroeck, Anton Stumpel, Wouter Beukema, Bobby Bok, Raymond Creemers, Jeroen van Delft, Henk Strijbosch & Jan Van Der Voort - Reptielen Amfibieën Vissen Onderzoek Nederland, Namenlijst Europese amfibieën en reptielen - jaargang 18, nummer 4.
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Chalcides viridanus - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database - Chalcides viridanus - Website Geconsulteerd 1 oktober 2018
- (en) – IUCN Rode lijst van bedreigde diersoorten
