Łańcuch przeżycia

Łańcuch przeżycia − umowne określenie stosowane w medycynie ratunkowej odnoszące się do działań mających na celu zwiększenie przeżywalności u osób po nagłym zatrzymaniu krążenia. Skuteczność tych interwencji zależy od wytrzymałości najsłabszego ogniwa łańcucha.

Na łańcuch przeżycia składają się[1]:

  1. Wczesne rozpoznanie osoby/osób będących w stanie zagrożenia życia i wezwanie służb ratowniczych.
  2. Wczesne rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej.
  3. Wczesna defibrylacja (jeśli zachodzi taka potrzeba).
  4. Szybkie wdrożenie zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych i odpowiednia opieka poresuscytacyjna.

Przypisy

  1. ↑ Podsumowanie Komitetu Wykonawczego ERC. [dostęp 2008-02-03].

Bibliografia

  • Specjalistyczne zabiegi resuscytacyjne. Podręcznik do kursu „Specjalistyczne zabiegi resuscytacyjne u osób dorosłych”. Kraków: Wydawnictwo PANDIT, 2006, s. 1-2. Materiał do użytku wewnętrznego.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.