Świątynia Jietai
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | Pekin |
Wyznanie | buddyzm |
Historia | |
Data budowy | 622 |
Położenie na mapie Chin | |
39°52′07,56″N 116°04′47,74″E/39,868767 116,079928 |
Świątynia Jietai (戒台寺, pinyin: Jiètāi Sì) – świątynia buddyjska znajdująca się 35 kilometrów na zachód od centrum Pekinu[1], na stoku wzgórza Ma’an, około 8 kilometrów na południowy zachód od świątyni Tanzhe[2].
Świątynię zbudowano w 622 roku[1] i nadano jej nazwę Huiju[3]. W czasach dynastii Liao mnich imieniem Fajun odnowił świątynię[3] i wzniósł w niej ołtarz, przy którym wyświęcano nowych buddyjskich duchownych. Od ołtarza tego pochodzi obecna nazwa świątyni[1]. Wykonany z marmuru, trzypoziomowy, ma 5 metrów wysokości i jest ozdobiony ponad setką posągów[4]. Usytuowany jest w północno-zachodniej części świątyni. Koło ołtarza stoi mająca 3,4 m wysokości rzeźba Siakjamuniego, naprzeciwko której umieszczono jedenaście drewnianych krzeseł i ołtarz wykonany z drzewa różanego, przyozdobiony smokami, wykorzystywany podczas święceń[3]. Obok ołtarza znajduje się także główny pawilon świątyni – pawilon Mahawiry[1]. Na południe od niego znajduje się dziedziniec z dwiema pagodami; jedna pochodzi z czasów dynastii Liao, druga z czasów dynastii Yuan[1]. Oprócz głównych budynków w świątyni mieszczą się kamienne filary z buddyjskimi inskrypcjami[3].
Zbudowana na wzniesieniu i otoczona warownym czerwonym murem świątynia swoim wyglądem przypomina górską twierdzę[4]. Teren świątyni podzielony jest na kilka dziedzińców, porośniętych sosnami i cyprysami[2]. Wiele drzew liczy sobie kilkaset lat; do najsłynniejszych należą m.in. Drzewo Dziewięciu Smoków z gałęziami przypominającymi smoki wzbijające się w niebo[4], Sosna Leżącego Smoka, Sosna Iśwary oraz Sosna Obejmująca Wieżę[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e Ordination Terrace Temple. english.cri.cn. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ a b Beijing Jietai Temple. chinadiscover.net. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ a b c d e Jietai Temple. cultural-china.com. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ a b c TanZhe Si and JieTai Si. kinabaloo.com. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).