(23) Thalia
Odkrywca | John R. Hind | ||
---|---|---|---|
Data odkrycia | 15 grudnia 1852 | ||
Numer kolejny | 23 | ||
Charakterystyka orbity (J2000) | |||
Przynależność obiektu | Pas główny | ||
Półoś wielka | 2,6286 au | ||
Mimośród | 0,2338 | ||
Peryhelium | 2,0142 au | ||
Aphelium | 3,2431 au | ||
Okres obiegu wokół Słońca | 4 lata 95 dni 17 godzin | ||
Średnia prędkość | 18,12 km/s | ||
Inklinacja | 10,11° | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Średnica | 107,5 km | ||
Masa | 1,3 × 1018 kg | ||
Średnia gęstość | 2 (?) g/cm3 | ||
Okres obrotu | (12 h 18 min 29 s) h | ||
Albedo | 0,25 | ||
Jasność absolutna | 6,95m | ||
Typ spektralny | Typ S | ||
Średnia temperatura powierzchni | 164 K | ||
Satelity naturalne | brak | ||
|
(23) Thalia – jedna z wielu średniej wielkości planetoid z pasa głównego.
Odkrycie
Planetoida została odkryta 15 grudnia 1852 roku przez Johna Russella Hinda w Londynie.
Nazwa asteroidy pochodzi od Talii, która była muzą komedii w mitologii greckiej.
Orbita
Orbita planetoidy jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 10,11°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 4 lata i 96 dni krążąc w średniej odległości 2,63 j.a. od Słońca. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 18,12 km/s.
Właściwości fizyczne
(23) Thalia ma średnicę ok. 107,5 km. Jej albedo wynosi 0,25, a jasność absolutna to 6,95m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga ok. 164 K. Planetoida ta zalicza się do asteroid typu S. Jej powierzchnia jest stosunkowo jasna i zawiera krzemiany.
Ciało to rotuje w czasie 12 godzin i 18 minut.
Zobacz też
Bibliografia
- (23) Thalia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (23) Thalia w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (23) Thalia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)