501 Batalion Czołgów Ciężkich
 Tiger I z 501 Batalion Czołgów Ciężkich zdobyty w Tunezji w 1943 | |||
| Historia | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Sformowanie | 1942 | ||
| Rozformowanie | 1945 | ||
| Dowódcy | |||
| Pierwszy | major Hans-Georg Lueder | ||
| Działania zbrojne | |||
| II wojna światowa front wschodni | |||
| Organizacja | |||
| Dyslokacja | III Rzesza, Afryka Północna, ZSRR, Generalne Gubernatorstwo, | ||
| Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe | ||
| Rodzaj wojsk | wojska pancerne | ||
| |||
501 Batalion Czołgów Ciężkich (niem. Schwere Panzerabteilung 501) – niemiecka jednostka pancerna z okresu II wojny światowej.
Historia
501 Batalion Czołgów Ciężkich (w skrócie „s PzAbt 501”) powstał w 1942 a jego pierwszym dowódcą został major Hans-Georg Lueder[1]. Była to niezależna jednostka pancerna w sile batalionu, wyposażona początkowo w czołgi średnie Panzer III i czołgi ciężkie Tiger I. W walkach prowadzonych w Afryce Północnej w latach 1942-1943, zakończonych kapitulacją Afrika Korps, wchodzący w jego skład 501 Batalion Czołgów Ciężkich zniszczył 170 czołgów alianckich[2]. Następnie jednostka walczyła na froncie wschodnim. W 1944 otrzymała na wyposażenie czołgi Tiger II. Chrzest bojowy nowego sprzętu miał miejsce 13 sierpnia 1944 pod Oględowem w walkach z Armią Czerwoną na przyczółku baranowsko-sandomierskim i wypadł fatalnie[3].
Osobny artykuł: Potyczka pod Oględowem.
Na froncie wschodnim 501 Batalion Czołgów Ciężkich pozostawał do 21 grudnia, kiedy to został przeformowany w 424 Batalion Czołgów Ciężkich, (Schwere Panzer-Abteilung 424). Jednostka walcząc w składzie 4 Armii Pancernej poniosła duże straty w pierwszych dniach ofensywy, prowadzonej od 12 stycznia 1945 przez Armię Czerwoną. Resztki batalionu, wycofując się dotarły do Zielonej Góry. Z Miasta koleją zostały przetransportowane do Paderborn. Na bazie rozformowanego 424 Batalionu Czołgów Ciężkich oraz 503 Batalionu Czołgów Ciężkich, 11 lutego 1945 utworzono 512 Batalion Ciężkich Niszczycieli Czołgów, (Schwere Panzerjäger-Abteilung 512) i wyposażono w niszczyciele czołgów Jagdtiger[4][5]. Batalion po niepowodzeniach w walce z aliantami, skapitulował[6].
Przypisy
- ↑ Wolfgang Schneider,Tigers in Combat I. Mechanicsburg: Stackpole Books 2000, s.44.
- ↑ Chris Bishop, Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa 2009, s.63.
- ↑ Robert Zwierzyniecki, Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945. Kraków 2017, s. 23-26.
- ↑ Janusz Ledwoch, Jagdtiger, Militaria 80. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1999, s.26.
- ↑ Tomasz Szlagor, Ostatni batalion Jagdtigerów. Militaria 2007. nr 4. s. 83.
- ↑ Wolfgang Schneider, Tigers in Combat I. Mechanicsburg: Stackpole Books 2000, s.47.
Bibliografia
- Ian Baxter: Ostatnie Lata Waffen-SS. Warszawa: Bellona, 2010. ISBN 978-83-11-11731-0.
- Charles Whiting: Ostatnia bitwa na froncie zachodnim. Warszawa: Bellona, 2010. ISBN 978-83-11-11832-4.
- Carlos Caballero Jurado: Dywizje pancerne Hitlera siły uderzeniowe Wehrmachtu. Warszawa: Bellona, 2016. ISBN 978-83-11-14190-2.
Linki zewnętrzne
- 501 Batalion Czołgów Ciężkich(niem.)
- 424 Batalion Czołgów Ciężkich(niem.)
