7 Łużycka Brygada Obrony Wybrzeża

7 Brygada Obrony Wybrzeża
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1986

Rozformowanie

1995

Nazwa wyróżniająca

Łużycka

Tradycje
Rodowód

7 Łużycka Dywizja Desantowa

Kontynuacja

1 Gdańska Brygada Obrony Terytorialnej

Organizacja
Dyslokacja

Gdańsk

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska desantowe

Podległość

Pomorski Okręg Wojskowy

7 Łużycka Brygada Obrony Wybrzeża (7 BOW) – związek taktyczny Sił Zbrojnych PRL istniejący w latach 1986-1995.

Brygada wchodziła w skład Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Popularna nazwa "niebieskie berety".

TOPAS – podstawowy transporter opancerzony brygady

Historia

Rozkazem ministra ON nr 041/Org. z 19.07.1986 r. 7 Łużycką Dywizję Desantową przeformowano w 7 Łużycką Brygadę Obrony Wybrzeża. Początkowo zadania brygady nie uległy zmianie. Zachowano nawet jej dotychczasową strukturę organizacyjną. W 1989 r. brygadę przeformowano na strukturę batalionową. Zmniejszono jej stan osobowy, rozwiązano 11 Batalion Czołgów i 41 Dywizjon Artylerii. Dotychczas samodzielne pododdziały sztabowe (kompanie: łączności i regulacji ruchu) połączono w batalion dowodzenia. Od początku lat 90. zmieniono przeznaczenie brygady. W szkoleniu skoncentrowano się na przygotowaniu do prowadzenia obrony własnego wybrzeża morskiego a nie, jak wcześniej, tylko na działaniach desantowych. Jednocześnie, w latach 1990-1991 wycofano ze służby lub zmieniono przeznaczenie wszystkich 22 okrętów desantowych projektów 770/771[1], pozostawiając jedynie kilka nowych okrętów desantowych projektu 767 (Lublin), aczkolwiek ze zmienioną klasyfikacją na okręty transportowo-minowe.

W 1995, ze względu na wyczerpanie limitów eksploatacyjnych podstawowego sprzętu bojowego brygady tj. transporterów opancerzonych TOPAS i czołgów pływających PT-76, brygadę rozformowano tworząc na jej bazie 1 Gdańską Brygadę Obrony Terytorialnej.

Tradycje brygady dziedziczy obecnie 7 Pomorska Brygada Obrony Wybrzeża.

Struktura organizacyjna (1990)

W tych koszarach stacjonowała brygada
  • Dowództwo i sztab – Gdańsk
  • 7 Batalion Dowodzenia (JW 2755[2]) – Gdańsk
  • 4 Batalion Obrony Wybrzeża – Lębork
  • 34 Batalion Obrony WybrzeżaSłupsk
  • 35 Batalion Obrony Wybrzeża – Gdańsk
  • 20 Dywizjon Artylerii Mieszanej – Gdańsk
  • 18 Batalion Saperów – Lębork
  • 7 Batalion Remontowy – Słupsk
  • 29 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej – Gdańsk
  • 23 Kompania Medyczna – Gdańsk
  • 7 Kompania Zaopatrzenia – Gdańsk
  • 7 kompania przeciwchemiczna - Lębork

Dowódcy brygady

Przekształcenia

3 i 5 Brygady Obrony Wybrzeża oraz 32 bcz i apanc → 23 Dywizja Piechoty → 23 Dywizja Desantowa7 Łużycka Dywizja Desantowa7 Łużycka Brygada Obrony Wybrzeża1 Gdańska Brygada Obrony Terytorialnej → 1 Gdański Batalion Obrony Terytorialnej → 1 batalion 7 Pomorskiej Brygady Obrony Wybrzeża

Przypisy

  1. Jarosław Ciślak, Okręty desantowe projektów 770/771/773/776, w: Morza, Statki i Okręty nr 3/1998, s. 69
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu

Bibliografia

  • "Niebieskie Berety", Żołnierz Polski 1993 nr 9
  • "Zarys historii niebieskich beretów", Gdańsk 1993
  • p
  • d
  • e
Polskie oddziały desantowe i obrony wybrzeża
Korpus
Dywizje
Brygady
Pułki
Bataliony
  • 3 bpm
  • 4 bow
  • 6 bow
  • 11 bpdes
  • 12 bpdes
  • 14 bpdes
  • 15 bpdes
  • 17 bpdes
  • 18 bpdes
  • 34 bow
  • 35 bow
  • p
  • d
  • e
Rodowód
Instytucje centralne
Formacje
Struktura organizacyjna
Działania wojsk
Stalinizm w wojsku
Szkolnictwo wojskowe