Admirał Nachimow (1986)
Klasa | |||
---|---|---|---|
Projekt | 1144 | ||
Oznaczenie NATO | Kirow | ||
Historia | |||
Położenie stępki | 17 maja 1983 | ||
Wodowanie | 25 kwietnia 1986 | ||
MW Rosji | |||
Wejście do służby | 30 grudnia 1988 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność | standardowa: 24 000 t | ||
Długość | 252 m | ||
Szerokość | 28,5 m | ||
Zanurzenie | 9,5 m | ||
Napęd | |||
2 reaktory jądrowe wytwarzające parę dla 2 turbin parowych o mocy 70 000 KM każda | |||
Prędkość | 31 węzłów | ||
Uzbrojenie | |||
20 wyrzutni pocisków przeciwokrętowych P-700 Granit 12 wyrzutni pocisków przeciwlotniczych S-300 2 wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych Osa-M 1 działo 130 mm 8 dział 30 mm 10 wyrzutni torped kaliber 533 mm 2 wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych RBU-1000 | |||
Wyposażenie lotnicze | |||
3 śmigłowce Ka-25 lub Ka-27 | |||
Załoga | 740 | ||
|
Admirał Nachimow – radziecki a następnie rosyjski krążownik rakietowy z napędem atomowym projektu 1144. Okręt będący trzecią z serii jednostką projektu 1144 wszedł do służby w grudniu 1988 roku. Po wejściu do służby znany był jako „Kalinin”. W 1992 roku jednostkę nazwano imieniem XIX wiecznego admirała Pawła Nachimowa, jednego z twórców rosyjskiej marynarki wojennej.
Historia
Stępkę pod budowę trzeciego okrętu projektu 1144 położono w stoczni bałtyckiej w Leningradzie 17 maja 1983 roku. Wodowanie nastąpiło 25 kwietnia 1986 roku. Wejście do służby 30 grudnia 1988 roku. Okręt włączono w skład Floty Północnej 21 kwietnia 1989 roku. Z powodu zakończenia zimnej wojny okręt nie był intensywnie wykorzystywany. Od 1999 roku przebywa na terenie stoczni Siewmasz w Siewierodwińsku, gdzie oczekuje ukończenia remontu i modernizacji. W 2006, 2008 i 2010 roku ogłaszano komunikaty o wznowieniu prac nad okrętem, jednak ostatecznie prac tych nie zdołano ukończyć. Jednym z powodów takiej sytuacji był brak decyzji o tym, jaką rolę w rosyjskiej marynarce wojennej ma on pełnić[1].
W 2014 roku ogłoszono nowy plan dokończenia przebudowy okrętu i wcielenia go do Floty Pacyfiku w 2018 roku. W listopadzie 2015 roku zakończyły się prace przy demontowaniu starego wyposażenia, dzięki czemu można było zacząć instalować nowe, w skład którego wchodzi system przeciwlotniczy S-400 i ponaddźwiękowe pociski przeciwokrętowe P-800 Oniks[2].
Próby morskie okrętu po remoncie oczekiwane są na grudzień 2023 roku, a jego powrót do służby na 2024 rok[3].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- www.globalsecurity.org (ang.)
- www.naval-technology.com (ang.)
Bibliografia
- Tony Gibson: Die Welt der Schiffe : von den Anfängen bis zur Gegenwart ; über 1500 zivile und militärische Schiffstypen. München: Basserman Verlag, 2007. ISBN 978-3-8094-2186-3. OCLC 184698011. (niem.).
- p
- d
- e
|