Afrojeż algierski
Atelerix algirus[1] | |||
(Lereboullet, 1842) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | jeżowate | ||
Podrodzina | jeże | ||
Rodzaj | afrojeż | ||
Gatunek | afrojeż algierski | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
| |||
|
Afrojeż algierski[3] (Atelerix algirus) – gatunek ssaka łożyskowego z rodziny jeżowatych (Erinaceidae). Występuje w północnej Afryce. Jako jedyny spośród jeży afrykańskich występuje poza rodzimym kontynentem, w Hiszpanii. Mniejszy od jeża zachodniego.
Wygląd
- Rozmiary
- Długość: 20–25 cm; masa ciała: 280–600 g (samice są zazwyczaj większe).
- Pokarm
- Zwierzęcy (podobnie jak ich europejscy kuzyni żywią się owadami i drobnym bezkręgowcami), sporadycznie grzyby.
- Aktywność
- Nocna.
- Dymorfizm płciowy
- Widoczny od urodzenia. Zewnętrzne narządy płciowe jeży wyglądają jak pępek. U samicy nieco mniejszy, położony znacznie bliżej tyłu grzbietu, w odróżnieniu od samca.
Relacje z człowiekiem
Podobnie jak jeże europejskie, z racji występowania na bardziej zurbanizowanym terenie niż afrojeż białobrzuchy, podczas wędrówek narażony jest na rozjechanie przez samochody.
Chociaż afrojeże algierskie jako takie nie są udomawiane przez człowieka, przyczyniły się do powstania formy hodowlanej rodzaju Atelerix – jeża pigmejskiego. Ich krzyżowanie z afrojeżami białobrzuchymi nadało początek linii kolorystycznej jeży pigmejskich zwanej algerian, a także wpłynęło na poprawienie niektórych cech hybrydy.
Przypisy
- ↑ Atelerix algirus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ G.G. Amori G.G. i inni, Atelerix algirus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-09] (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 61. ISBN 978-83-88147-15-9.