Aguapanela arvi
Aguapanela arvi | |
Perafán, Cifuentes et Estrada, 2015 | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
---|---|
Królestwo | zwierzęta |
Typ | stawonogi |
Gromada | pajęczaki |
Rząd | pająki |
Infrarząd | ptaszniki |
Rodzina | ptasznikowate |
Podrodzina | Theraphosinae |
Rodzaj | Aguapanela |
Gatunek | Aguapanela arvi |
Aguapanela arvi – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Jedyny z monotypowego rodzaju Aguapanela. Zamieszkuje andyjskie lasy mgliste na terenie Kolumbii.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2015 roku przez Carlosa Perafána, Yeimy Cifuentes i Sebastiana Estradę-Gomeza[1][2]. Jako miejsce typowe wskazano Parque Ecológico Piedras Blancas w kolumbijskim departamencie Antioquia. Nazwa rodzajowa pochodzi od tradycyjnego, przypominającego słodką herbatę napoju aguapanela, spożywanego w północnych Andach. Epitet gatunkowy arvi jest rzeczownikiem oznaczającym miejsce bogate w zasoby naturalne w języku Indian zamieszkujących tereny, na których odłowiono holotyp[2].
Morfologia
Pająk ubarwiony czarno, u samca z odcieniem grantowym, na odnóżach i opistosomie (odwłoku) zaopatrzony w długie, rude szczecinki, po bokach odwłoka samic obfitsze niż u samców. U holotypowego samca długość ciała wynosiła 30,2 mm przy karapaksie długości 13,8 mm i szerokości 13,5 mm. U allotypowej samicy długość ciała wynosiła 33 mm przy karapaksie długości 13,4 mm i szerokości 12,8 mm. Część głowowa karapaksu jest słabo wyniesiona. Oczy pary przednio-bocznej leżą bardziej z przodu niż przednio-środkowej, a pary tylno-środkowej bardziej z przodu niż tylno-bocznej. Jamki karapaksu są głębokie, poprzeczne i proste. Warga dolna jest trapezowata, a szczęki niemal prostokątne. Liczba kuspuli na wardze dolnej jest zredukowana – u holotypowego samca jest ich osiem, a u samicy zaledwie dwie. Sternum ma trzy pary owalnych sigilli, z których przednia jest najmniejsza, a tylna największa. Charakterystyczna dla rodzaju jest obecność szczecinek strydulacyjnych na biodrach, krętarzach i udach pierwszej i drugiej pary odnóży. U samca brak jest apofiz (haków) goleniowych na pierwszej parze odnóży. Stopy par od pierwszej do trzeciej mają szerokie i pełne skopule, te pary ostatniej mają skopule podzielone. Brak jest skopuli na nadstopiach ostatniej pary nóg. Opistosoma ma łatę z ciemnych szczecinek (włosków) parzących. Składają się na nią położone środkowo szczecinki parzące typu IV, położone peryferyjnie szczecinki parzące typu III oraz szczecinki budową pośrednie między tymi typami[2].
Nogogłaszczki samca mają dwupłatowe cymbium, niemal walcowaty bulbus ze słabiej niż u większości przedstawicieli podrodziny rozciągniętym subtegulum oraz długi, zakrzywiony, od spodu wklęśnięty embolus z rozwiniętymi na krawędzi grzbietowej kilami prolateralnymi górnym i dolnym bardzo spłaszczonymi, a tym ostatnim ponadto przedwierzchołkowo ściętym. Genitalia samicy mają parę wydłużonych, palcowatych, w odsiebnych częściach szerokich i zaokrąglonych zbiorników nasiennych o ziarenkowanej powierzchni, przyczepionych do szerokiej, półkolistej, błoniastej podstawy[2].
Ekologia i występowanie
Gatunek neotropikalny, jak dotąd znany wyłącznie z Kolumbii, z wchodzących w skład Medellín koregimentów Santa Elena(inne języki) i San Cristóbal(inne języki). Podawany z rzędnych od 2100 do 2400 m n.p.m. Zamieszkuje wysokogórskie andyjskie lasy mgliste, pojawiając się jednak także na przyległych terenach podmiejskich. Aktywne dorosłe samce spotykano w marcu, lipcu i październiku[2].
Pająk ten przejawia typową dla ptaszników pozycję obronną z uniesionym do góry karapaksem i dwoma pierwszymi parami odnóży oraz wyeksponowanymi, rozwartymi pazurami jadowymi, z których sączą się krople jadu[2].
Przypisy
- ↑ Gen. Aguapanela Perafán & Cifuentes, 2015. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-08-04].
- ↑ a b c d e f Carlos Perafán, Yeimy Cifuentes, Sebastian Estrada-Gomez. Aguapanela, a new tarantula genus from the Colombian Andes (Araneae, Theraphosidae). „Zootaxa”. 4033 (4), s. 529-542, 2015. DOI: 10.11646/zootaxa.4033.4.4.