Aleksandra Ogińska
Aleksandra Ogińska, portret, Anonim, Młyn-muzeum dworu w Lubowie (Liubavas), Litwa | |||
Pogoń | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 19 marca 1730 | ||
Data i miejsce śmierci | 28 sierpnia 1798 | ||
Ojciec | |||
Matka | Eleonora Monika Waldsteinówna | ||
Mąż | 1. Michał Antoni Sapieha od 1748 do jego śmierci | ||
Odznaczenia | |||
|
Józefa Aleksandra z książąt Czartoryskich, primo voto księżna Sapieżyna, secundo voto księżna Ogińska (ur. 19 marca 1730, zm. 28 sierpnia 1798 w Siedlcach) – księżna, magnatka z rodu Czartoryskich, dama krzyża orderowego Zakonu Maltańskiego[1] i dama Krzyża Gwiaździstego[2].
Była córką Fryderyka Michała Czartoryskiego i Eleonory Moniki Waldsteinówny. Miała dwie starsze siostry, Antoninę oraz Konstancję, a jej młodszy brat zmarł jako dziecko[3]. Wyszła za mąż w 1748 r. za Michała Antoniego Sapiehę, a następnie rok po jego śmierci, w 1761 r. za hetmana wielkiego litewskiego Michała Ogińskiego. Po śmierci ojca odziedziczyła w 1775 r. miasto Siedlce z siedmioma przyległymi folwarkami. Wpłynęła na rozwój ekonomiczny i kulturowy miasta.
Pochowana w kaplicy pw. św. Krzyża.
Drzewo Genealogiczne
- Mąż (1): Michał Antoni Sapieha (1711–1760) ślub w 1748 r.
- Mąż (2): Michał Kazimierz Ogiński (1730–1800) ślub w 1761 r.
4. Kazimierz Czartoryski (1674–1741) | ||||||
2. Michał Fryderyk Czartoryski (1696-1775) | ||||||
5. Izabela Elżbieta Morsztyn (1671-1758) | ||||||
1. Aleksandra Ogińska (1730-1798) | ||||||
6. Jan Antoni Waldstein | ||||||
3. Eleonora Monika Waldsteinówna (1710-1795) | ||||||
7. Anna Waldstein | ||||||
Bibliografia
- Aleksandra Ogińska i Siedlce w trzech pamiętnikach z XIX wieku. Wstęp i oprac. Rafał Dmowski i Artur Ziontek. Siedlce: Archiwum Państwowe, Instytut Historii AP, Instytut filologii Polskiej AP, 2007. Książka dostępna w wersji cyfrowej https://repozytorium.uph.edu.pl/handle/11331/256
- Głowacka-Maksymiuk Urszula: Aleksandra z Książąt Czartoryskich Ogińska. Siedlce: Archiwum Państwowe, Fundacja Rozwoju Badań Regionalnych „Sigillum”, 2003.
- Głowacka-Maksymiuk Urszula: Dwór księżnej Aleksandry Ogińskiej jako ośrodek życia kulturalnego na Podlasiu, „Szkice Podlaskie”, T. 10, 2002, s. 9-16.
- Ziontek Artur: Siedlecki dwór artystyczny Aleksandry Ogińskiej. W zbiorze: Małe miasta. Społeczność. Red. Mariusz Zemło. Lublin 2011.
- Ziontek Artur: Pani na Siedlcach Aleksandra Ogińska. Stan badań i zarys problematyki. „Wschodni Rocznik Humanistyczny” t II, 2005.
- Ziontek Artur: Z dziejów dworu artystycznego Aleksandry Ogińśkiej. Cz. 1: Opisanie fety św. Michałka. „Ogród” 2010, nr 1-2 (25-26).
- Ziontek Artur: Żywioł towarzyski Aleksandry Ogińskiej utrwalony w piśmiennictwie XVIII wieku. w zbiorze: Kobieta epok dawnych w literaturze, kulturze, społeczeństwie. Red. Iwona Maciejewska i Krystyna Stasiewicz. Olsztyn 2008.
Zobacz też
- Wykaz literatury uzupełniającej: Aleksandra Ogińska.
Przypisy
- ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytucyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, s. 428.
- ↑ Jerzy Sewer Dunin Borkowski, Panie polskie przy dworze rakuskim, Lwów: Księgarnia Seyfartha i Czajkowkiego, 1891, s. 82
- ↑ DanutaD. Michalec DanutaD., Aleksandra Ogińska i jej czasy, Siedlce: Muzeum Okręgowe, 1999, s. 20, ISBN 978-83-911103-6-2 [dostęp 2023-09-26] .
- PWN: 3950219