Aleksandra z Lubomirskich Potocka
Portret pędzla Anny Rajeckiej z 1789 | |||
Szreniawa bez Krzyża | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia | 1760 | ||
Data i miejsce śmierci | 19 marca 1831 | ||
Ojciec | Stanisław Lubomirski | ||
Matka | Izabela Czartoryska | ||
Mąż | |||
Dzieci | |||
|
Aleksandra z Lubomirskich Potocka herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1760, zm. 19 marca 1831 w Krakowie) – córka Stanisława Lubomirskiego i Izabeli Lubomirskiej, od 1776 r. żona Stanisława Kostki Potockiego, matka Aleksandra Stanisława Potockiego.
Założycielka parku romantycznego w Morysinie i fundatorka położonych w nim budowli (pałacyk z rotundą, oraculum). Po śmierci męża w 1821 r. kontynuowała podjęte przez niego zabiegi na dworze carskim na rzecz utworzenia z dóbr wilanowskich ordynacji, między innymi dla zabezpieczenia trwania wilanowskiej kolekcji dzieł sztuki.
W 1836 wraz z mężem została upamiętniona symbolicznym nagrobkiem w formie mauzoleum, wystawionym przez syna w Wilanowie[1].
Przypisy
- ↑ Wojciech Fijałkowski: Wilanów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 103.
Linki zewnętrzne
- Biogram na stronie Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie