Amrita Sher-Gil
Data i miejsce urodzenia | 30 stycznia 1913 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 5 grudnia 1941 | ||
Narodowość | węgierska, indyjska | ||
Alma Mater | École des Beaux-Arts | ||
Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
|
Amrita Sher-Gil (ur. 30 stycznia 1913 w Budapeszcie, zm. 5 grudnia 1941 w Lahore) – indyjska malarka pochodzenia indyjsko-węgierskiego.
Życiorys
Jej ojcem był sikhijski arystokrata Umrao Singh Sher‑Gil[1], a matką węgierska śpiewaczka operowa Marie Antoinette Gottesmann-Baktay[1]. Do 1919 roku oraz od 1929 roku do 1934 roku przebywała w Europie. Studiowała malarstwo w Paryżu. Była jedną z czołowych postaci indyjskiej sztuki nowożytnej. Uprawiała malarstwo pejzażowe o pewnych cechach europejskich mieszając tradycyjne malarstwo indyjskie ze sztuką impresjonistów (głównie Paula Gauguina) ze scenami rodzajowymi z życia indyjskiej wsi (np. Toaleta panny młodej). Starała się łączyć treściowe i techniczne inspiracje Zachodu i Wschodu.
Galeria
- Notre Dame, 1932
- Akt (Sen), 1933
- Autoportret jako Tahitanka, 1934
- Grupa trzech dziewcząt, 1935
- Toaleta panny młodej, 1937
- Grająca na winie, 1938
Przypisy
Bibliografia
- Sher-Gil Amrita, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2014-06-10] .
- PWN: 3974558
- Britannica: biography/Amrita-Sher-Gil