Andowiak długoogonowy
| Thomasomys ischyrus[1] | |||
| Osgood, 1914 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | gryzonie | ||
| Podrząd | Supramyomorpha | ||
| Infrarząd | myszokształtne | ||
| Nadrodzina | myszowe | ||
| Rodzina | chomikowate | ||
| Podrodzina | bawełniaki | ||
| Plemię | Thomasomyini | ||
| Rodzaj | andowiak | ||
| Gatunek | andowiak długoogonowy | ||
| Synonimy | |||
| | |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 najmniejszej troski | |||
| |||
Andowiak długoogonowy[5] (Thomasomys ischyrus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
Andowiak długoogonowy występuje na wschodnich zboczach Andów w północnym i środkowym Peru[6].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1914 roku amerykański teriolog Wilfred Hudson Osgood nadając mu nazwę Thomasomys cinereus ischyrus[2]. Holotyp pochodził z Tambo Almirante, 65 km na wschód od Chachapoyas, w pobliżu Uchco, w regionie Amazonas, w Peru[7].
Południowa populacja T. ischyrus z Cordillera de Carpish, w regionie Huánuco jest rozproszona i może reprezentować nieopisany gatunek[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].
Etymologia
- Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[8].
- ischyrus: gr. ισχυρος iskhuros „mocny, silny”[9]; ουρα oura „ogon”[10].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 132–138 mm, długość ogona 151 mm, długość ucha 23 mm, długość tylnej stopy 30–31 mm; brak danych dotyczących masy ciała[11].
Ekologia
Zamieszkuje lasy górskie na wysokości 3000 do 3350 m n.p.m.[4]. Jest gryzoniem naziemnym[4].
Populacja
Mogą być lokalnie powszechne. Jest ich coraz mniej[4].
Zagrożenia
Główne zagrożenia to wylesianie, fragmentacja siedliska, i rolnictwo[4].
Uwagi
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Thomasomys ischyrus Osgood, 1914
Przypisy
- ↑ Thomasomys ischyrus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b W.H. Osgood. Mammals of an expedition across northern Peru. „Publication. Field Museum of Natural History”. Zoological Series. 10 (12), s. 162, 1914. (ang.).
- ↑ Á. Cabrera. Catálogo de los mamíferos de America del Sur. „Revista del Museo Argentino de las Ciencias Naturales”. 4 (2), s. 430, 1961. (hiszp.).
- ↑ a b c d e V. Pacheco & C.V.P.& C. Barriga V. Pacheco & C.V.P.& C., Thomasomys ischyrus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 426. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys ischyrus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-22].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 114.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 247.
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 498–499. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia
- Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).
