Argumentum ad auditorem

Argumentum ad auditorem (łac. „argument odwołujący się do audytorium/słuchaczy”) – pozamerytoryczny sposób argumentowania, w którym dyskutant nie zwraca się bezpośrednio do oponenta, lecz do audytorium. Jednocześnie nie odpowiada racjonalnie na zarzuty stawiane przez rozmówcę, w sposób populistyczny odwołując się do gustów i upodobań słuchaczy. Pozyskanie audytorium ma na celu wywarcie presji na oponencie, który nie będzie miał śmiałości przeciwstawić się opiniom grona słuchaczy.

• Chcąc zakwestionować zasadność teorii Darwina dyskutant zwraca się do audytorium z pytaniem: A kto z państwa pochodzi od małpy?
• Chcąc uzasadnić teorię Darwina dyskutant pyta audytorium Czy ktoś z Państwa chce przeczyć badaniom setek naukowców?
• Podczas dyskusji nad kwestią odpłatności studiów, dyskutant zadaje pytanie słuchaczom: A któż z państwa chciałby płacić za studia?
• Chcąc uzasadnić koncepcję obniżenia podatków, dyskutant pyta: A kto z państwa nie chciałby oddawać fiskusowi mniej?
• Chcąc uzasadnić konieczność wysokich podatków dyskutant mówi o zasiłkach dla bezrobotnych i pyta: A kto z państwa chciałby zostać bez środków do życia, jak straci pracę?

Zobacz hasło argumentum ad auditorem w Wikisłowniku

• erystyka
• sofizmat
• błędy logiczno-językowe

Ten artykuł należy dopracować:

→ do źródła informacji dodać jak najpełniejszy opis bibliograficzny ,
doprecyzować: numery stron, tytuły rozdziałów.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

• Tadeusz Kwiatkowski: Logika ogólna. Wydawnictwo UMCS, Lublin 1998.
• Narcyz Łubnicki: Nauka poprawnego myślenia. "Biblioteka Problemów", PWN, Warszawa 1963.
• Witold Marciszewski [red.]: Mała encyklopedia logiki. Ossolineum, 1988.
• Teresa Hołówka: Kultura logiczna w przykładach, PWN, Warszawa 2005.