Barbuta
Barbuta (wł. barbuto - brodacz) – późnogotycki włoski hełm. Miał głęboki dzwon obejmujący głowę wraz z policzkami oraz wycięcie na twarz w kształcie litery T, umożliwiające swobodne patrzenie i oddychanie. Barbuta rozpowszechniona w XV wieku nawiązywała swym kształtem do starożytnego hełmu greckiego (korynckiego), który osłaniał prawie całą głowę, pozostawiając nieosłonięte oczy i niewielką część twarzy[1].
Przypisy
- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz Encyklopedia dawnej broni i uzbrojenia ochronnego, wyd. 2017, s. 46
Zobacz multimedia związane z tematem: Barbuta |
- p
- d
- e
Hełmy
Starożytność |
| ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średniowiecze |
| ||||||||||||||||||||||||
Nowożytność | |||||||||||||||||||||||||
Współczesność |
|