Bolesław Rowicki
kapitan piechoty | |||
Data i miejsce urodzenia | 13 kwietnia 1899 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 | ||
Przebieg służby | |||
Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
Formacja | Polska Organizacja Wojskowa | ||
Jednostki | 21 Pułk Piechoty, | ||
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Bolesław Rowicki (ur. 13 kwietnia 1899 w Baltimore, zm. 1940 w Kijowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 13 kwietnia 1899 w Baltimore, w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w rodzinie Władysława i Aleksandry z Wyszogrodzkich[1].
W czasie I wojny światowej był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w 1918. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Dostał się do niewoli, z której zbiegł. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 października 1920[2][3][4]. Był oficerem 21 pułku piechoty w Warszawie, w 1923 jako oficer służby czynnej[5], w 1924 jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej[6], później ponownie jako oficer zawodowy[7]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[8]. W 1932 był oficerem 63 pułku piechoty w Toruniu[9]. Z dniem 28 lutego 1935 został przeniesiony do rezerwy z jednoczesnym przydziałem do 40 pułku piechoty we Lwowie[10]. Był naczelnikiem Wydziału Ogólnego Izby Skarbowej we Lwowie w 1939[11].
Przed 1935 ukończył studia z tytułem magistra. Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Na wiosnę 1940 został zamordowany w ramach zbrodnia katyńskiej. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/2-54; oznaczony numerem 2491)[12]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Był mężem Barbary z Pawlików (zm. 1967)[13]. Mieli córkę Krystynę po mężu Lamparską (ur. 1935)[14].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (25 stycznia 1933)[15][1]
- Krzyż Walecznych[16]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz drugi w 1938[17][18])
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[19]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[19]
- Odznaka 21 Pułku Piechoty[19]
- Państwowa Odznaka Sportowa[19]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[20]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-08].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 449.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 784.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 247.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 175.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 37.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 78.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 591.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Przeniesienia do rezerwy. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 5, s. 30, 21 marca 1935.
- ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1939, Warszawa 1939, s. 210.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 80. [dostęp 2015-03-23].
- ↑ Bolesław Rowicki M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2022-10-03].
- ↑ Krystyna Lamparska [online], geni_family_tree [dostęp 2022-10-03] (pol.).
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-08].
- ↑ Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”. Nr 260, s. 2, 16 listopada 1938.
- ↑ Odznaczenia na terenie Małopolski wschodniej. „Wschód”. Nr 106, s. 8, 27 listopada 1938.
- ↑ a b c d Na podstawie fotografii [1].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Piotr Uzarowicz: My Family's Connection to Katyń. poloniamusic.com. [dostęp 2015-03-25]. (ang.).