Bronisław Gołębiowski
Państwo działania |
| ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1 kwietnia 1933 | ||
Data śmierci | 26 kwietnia 2019 | ||
Profesor nauk humanistycznych | |||
Specjalność: socjologia polityki, socjologia kultury, socjologia samorządności, pamiętnikarstwo | |||
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | ||
Doktorat | 1967 – nauki humanistyczne | ||
Habilitacja | 1987 | ||
Profesura | 1995 | ||
Profesor zwyczajny | |||
Jednostka | INP UW | ||
Odznaczenia | |||
![]() ![]() | |||
| |||
|
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b9/Bronis%C5%82aw_Go%C5%82%C4%99biowski_gr%C3%B3b.jpg/220px-Bronis%C5%82aw_Go%C5%82%C4%99biowski_gr%C3%B3b.jpg)
Bronisław Gołębiowski (ur. 1 kwietnia 1933 w Mechowcu, zm. 26 kwietnia 2019) − polski socjolog, dziennikarz, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Życiorys
Edukacja
Był synem Antoniego[1]. W 1955 ukończył studia na Wydziale Filologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1967 został doktorem nauk humanistycznych, a w 1987 uzyskał habilitację. W 1993 został profesorem nadzwyczajnym, a dwa lata później − profesorem zwyczajnym[2].
Praca naukowa i zawodowa
W 1952 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1959 do 1972 sprawował różne funkcje (m.in. instruktora, inspektora i zastępcy kierownika) w Biurze Prasy KC PZPR, od 1972 do 1975 był zastępcą kierownika Wydziału Propagandy, Prasy i Wydawnictw, a od 1972 do 1976 − zastępcą kierownika Wydziału Pracy Ideowo-Wychowawczej KC PZPR[1].
Od 1952 do 1953 był zastępcą asystenta na Katedrze Marksizmu-Leninizmu Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Następnie m.in. kierował działem listów w tygodniku „Wieś” i dwutygodniku „Warmia i Mazury”. Od 1954 do 1956 był redaktorem miesięcznika „Walka Młodych”[1]. W latach 1956−1957 przewodniczył zarządowi wojewódzkiemu Związku Młodzieży Polskiej w Olsztynie[1]. Od 1957 do 1959 kierował działem kulturalnym tygodnika „Zarzewie”, następnie był redaktorem tygodnika „Kraj” i sekretarzem redakcji „Trybuny Literackiej”[1]. W 1965 ukończył studia doktoranckie w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR, w której w latach 1972−1973 odbył również stypendium habilitacyjne[1]. W latach 1974−1975 był dyrektorem Instytutu Dziennikarstwa UW, a od 1976 był związany z Instytutem Nauk Politycznych UW. W latach 1975−1978 był pierwszym dziekanem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW, a w latach 1984−1987 był prodziekanem tegoż wydziału. Ponadto w latach 1976−1991 był kierownikiem Zakładu Socjologii Polityki, a w latach 1996−2005 kierownikiem Zakładu Filozofii i Socjologii Polityki INP UW[2].
Od 1967 był członkiem redakcji kwartalnika Polskiej Akademii Nauk „Kultura i Społeczeństwo”, a w latach 1980−1983 był redaktorem naczelnym, a następnie - przez kilka lat - zastępcą redaktora naczelnego. W latach 1967−1993 był również członkiem redakcji kwartalnika „Przegląd Socjologiczny”. Był też członkiem redakcji kwartalnika „Polski Uniwersytet Ludowy”. Był też wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Pamiętnikarskiego i wiceprezesem Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych oraz członkiem International Society for Universalism[2].
Zmarł 26 kwietnia 2019[3].
Życie osobiste
Żonaty z Mirosławą, miał dzieci i wnuki[3].
Publikacje
- Zmierzch opłotków, 1962
- Kultura i życie społeczne wsi, 1964
- Kluby Prasy i Książki „Ruch”, 1965 (razem z Z. Grzelakiem, W. Łowickim)
- Pamiętnikarstwo i literatura. Szkice z socjologii kultury, 1973
- Przemiany moralne w Polsce Ludowe, 1974
- Szanse młodości, 1974
- Kultura i ruchy społeczne, 1976
- Młodzież o sobie i swoich dążeniach 1976
- Szanse młodości. Szkice politologiczne, socjologiczne i kulturoznawcze 1977
- Związki pokoleń, 1980
- Chłopi wobec kryzysu w Polsce Ludowej, 1982 (razem z Z. Hemmerlingiem)
- Robotnicy o sobie, 1989 (razem z H. Jakubowską)
- Polityka i pokolenia. Wybrane problemy świadomości społecznej i postaw politycznych robotników polskich przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, 1994
- Edukacja i polityka, 1996
- Społeczeństwo i polityka, 2001
- Od kulturozbieractwa do Internetu. Przełomy wieków, 2002
- Dramat awansu, 2004
- Azjatyckie odyseje Polaków w świetle ich pamiętników, 2010[4]
Wyróżnienia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2003)[6]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Biuletyn Informacji Publicznej. bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-05-07]. (pol.).
- ↑ a b c Prof. dr hab. Bronisław Gołębiowski. inp.uw.edu.pl. [dostęp 2019-05-07]. (pol.).
- ↑ a b Bronisław Gołębiowski (nekrolog). nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2019-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-06)]. (pol.).
- ↑ Bronisław Gołębiowski. bn.org.pl. [dostęp 2019-05-07]. (pol.).
- ↑ Przedstawiciel koncernu IKEA otrzymał podlaskie odznaczenie. bialystokonline.pl. [dostęp 2017-01-05].
- ↑ Odznaczenie zasłużonych pracowników naukowych Uniwersytetu Warszawskiego [online], www.prezydent.pl, 11 czerwca 2003 [dostęp 2019-07-07] .
- identyfikator osoby w bazie „Ludzie nauki” (starej): 29431