Bronisław Grzebień
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 20 września 1886 |
---|---|
Data śmierci | ? |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Cesarstwa Niemieckiego |
Jednostki | |
Stanowiska | komendant PKU |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Bronisław Grzebień (ur. 20 września 1886 w Chojnicach, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 20 września 1886 w Chojnicach, jako syn Wincentego[1].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii niemieckiej. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 45 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych dowodząc I batalionem[2]. W 1921 był przydzielony do Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 503. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W latach 1922–1923 ponownie dowodził I batalionem 45 pp[5][6]. W 1924 był przydzielony do Baonu Szkolnego Piechoty Nr 2 na stanowisko dowódcy[7]. W październiku 1926 został przeniesiony do 19 Pułku Piechoty we Lwowie na stanowisko dowódcy I batalionu[8]. W maju 1927 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[9]. 26 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 62. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11]. W październiku 1931 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kielce w celu odbycia praktyki poborowej[12]. W marcu 1932 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Zawiercie na stanowisko komendanta[13]. Z dniem 30 września 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[14].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (13 kwietnia 1921)[15][16]
- Krzyż Niepodległości (8 listopada 1937)[17]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[18]
- Złoty Krzyż Zasługi[18]
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-14] .
- ↑ Dąbrowski 1928 ↓, s. 14, 17, 25.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 149, 642.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 35.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 549.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 257, 404.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 237, 348, 1377.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 154.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 326.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 814.
- ↑ Dąbrowski 1928 ↓, s. 33.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Dąbrowski: Zarys historji wojennej 45-go Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.