Caspar Neher

Caspar Neher

Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1897 Augsburg
Data i miejsce śmierci	30 czerwca 1962 Wiedeń
Zawód, zajęcie	scenograf, librecista
Odznaczenia

Caspar Neher (ur. 11 kwietnia 1897 w Augsburgu, zm. 30 czerwca 1962 w Wiedniu^[1][2]) – niemiecki scenograf i librecista.

W trakcie I wojny światowej służył w piechocie, w 1917 roku został ciężko ranny na froncie^[3]. Za męstwo w boju odznaczony został Krzyżem Żelaznym^[3]. Po wojnie ukończył studia w Akademii Sztuki w Monachium^[1]. W latach 1924–1926 pracował w Deutsches Theater w Berlinie jako asystent Maxa Reinhardta^[1][2]. Od 1926 do 1928 roku związany był z berlińskim Schauspielhaus^[1]. Jako scenograf operowy debiutował w 1927 roku w Essen, wystawiając Idomeneusza W.A. Mozarta^[1]. W kolejnych latach działał w berlińskiej Krolloper, gdzie współpracował z Otto Klempererem (1928–1931) i Carlem Ebertem (1931–1933)^[2], realizując scenografię m.in. do Carmen Bizeta (1928) i Z martwego domu Janáčka (1931)^[1]. W tym czasie nawiązał też współpracę z Bertoltem Brechtem i Kurtem Weillem, był odpowiedzialny za scenografie do prapremierowych przedstawień Opery za trzy grosze (1928), Rozkwitu i upadku miasta Mahagonny (1930) oraz Siedmiu grzechów głównych (1933)^[1][2][3].

W latach 1934–1941 związany był z teatrem we Frankfurcie nad Menem, gdzie zrealizował scenografię m.in. do Makbeta Giuseppe Verdiego^[1][2]. W 1945 roku przygotował przedstawienie Fidelia Ludwiga van Beethovena w Monachium, pierwszy operowy spektakl w Niemczech po zakończeniu II wojny światowej^[1]. W latach 1947–1962 działał na festiwalu w Salzburgu^[2], gdzie przygotował scenografie do prapremierowych przedstawień wielu oper współczesnych, m.in. Rolfa Liebermanna, Gottfrieda von Einema i Wernera Egka^[1]. Gościnnie współpracował ze scenami w Londynie, Mediolanie, Hamburgu, Wiedniu, Berlinie, Stuttgarcie, Kolonii i Nowym Jorku^[2].

Był autorem librett do oper Kurta Weilla i Rudolfa Wagnera-Régeny^[1][2].