Chlorek tlenek bizmutu(III)

Ten artykuł od 2024-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Chlorek tlenek bizmutu(III)

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. chlorek tlenek bizmutu(3+), chlorek(1−) tlenek(2−) bizmutu(3+), chlorek tlenek bizmutu(III) Inne nazwy i oznaczenia Stocka chlorek tlenek bizmutu(III) farm. łac. bismuthum oxychloratum inne chlorek bizmutylu, tlenochlorek bizmutu, oksychlorek bizmutu, dawniej: tlenochlorek bizmutawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	BiCl(O)
Inne wzory	Bi(O)Cl, BiOCl
Masa molowa	261,44 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały, bezpostaciowy albo drobnokrystaliczny proszek bez smaku i zapachu[1]
Identyfikacja
Numer CAS	7787-59-9
PubChem	9859996
InChI InChI=1S/Bi.ClH.O/h;1H;/q+3;;-2/p-1 InChIKey AJIJZUZDGXQMMN-UHFFFAOYSA-M
Właściwości Gęstość 7,72 g/cm³[2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie nierozpuszczalny[1][2] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w rozcieńczonym kwasie solnym i gorącym kwasie azotowym
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2024-03-09] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS[2]. Numer RTECS EB2700000 Dawka śmiertelna LD50 22 g/kg (szczur, drogą pokarmową)[2]
Podobne związki
Podobne związki	chlorek bizmutu(III)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorek tlenek bizmutu(III), chlorek bizmutylu (łac. bismuthum oxychloratum) – nieorganiczny związek chemiczny, zasadowa sól bizmutu(III) zawierająca ugrupowanie bizmutylowe, Bi=O. Nierozpuszczalny w wodzie i tłuszczach, krystalizuje w układzie tetragonalnym.

Wykazuje – tak jak inne związki bizmutu (np. dermatol) – aktywność przeciwbakteryjną. Dlatego był dawniej stosowany jako zawiesina olejowa w leczeniu zakażeń krętkiem bladym (kiły). Obecnie nie wykorzystuje się tego działania w lecznictwie, ze względu na wprowadzenie antybiotyków, które charakteryzują się większą skutecznością.

W diagnostyce używa się chlorku bizmutylu w badaniach rentgenowskich i we fluoroskopii do kontrastowania cewników, ponieważ silnie pochłania promieniowanie rentgenowskie. Może być łączony z siarczanem baru, co poszerza zakres możliwości jego wykorzystania.

Powszechnie stosowany jest również w kosmetyce jako pigment przy wyrobie sztyftów do ust, szminek, lakierów do paznokci, pudrów, cieni do powiek i innych środków kosmetycznych. Nadaje jedwabisty perłowy połysk. Wykazuje dobre zdolności kryjące i bardzo duże powinowactwo do skóry, a ponadto jest delikatny w dotyku.

Jest niestabilny na świetle. W preparatach kosmetycznych zawierających chlorek bizmutylu wykorzystuje się filtry UV, by nie dopuścić do jego rozkładu.