Cmentarz prawosławny w Szczytach-Dzięciołowie
nr rej. A-83 z 14.11.1990[1]. | |||
Widok ogólny | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Typ cmentarza | wyznaniowy | ||
Wyznanie | prawosławne | ||
Stan cmentarza | czynny | ||
Data otwarcia | II poł. XVIII w.[1] | ||
Zarządca | Parafia Ścięcia Głowy św. Jana Chrzciciela w Szczytach-Dzięciołowie | ||
Położenie na mapie gminy Orla | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |||
Położenie na mapie powiatu bielskiego | |||
52°44′37″N 23°21′22″E/52,743611 23,356111 | |||
|
Cmentarz prawosławny w Szczytach-Dzięciołowie – zabytkowa nekropolia prawosławna w Szczytach-Dzięciołowie.
Cmentarz został wytyczony i utworzony przed powstaniem cerkwi parafialnej, która jest położona w jego obrębie. Oznaczałoby to, że powstał najpóźniej w XVIII w. Według badań B. Rudkowskiego najstarszy zachowany na jego terenie nagrobek pochodzi z 1800 i położony jest na miejscu pochówku kobiety o imieniu Jelena. Ewidencja konserwatorska wskazuje natomiast, że najstarszy datowany nagrobek pochodzi z 1878. W obrębie nekropolii przetrwała grupa nagrobków z II połowy XIX w. i początku wieku XX. Są to pomniki kamienne, z krzyżami z kutej stali. W 1986 na cmentarzu znajdowało się również siedem krzyży drewnianych o wartości zabytkowej, w tym jeden z datą 1889[2].
Na cmentarzu zachowały się nagrobki zmarłych z rodziny Wiewiórowskich, właścicieli dworu w Szczytach[2], którzy w 1864 przeszli na prawosławie[3]. W najbliższym sąsiedztwie cerkwi chowano natomiast proboszczów parafii szczytowskiej. Znajdują się tam groby rodzinne Goworskich, Kulczyckich i Czystowskich, jak również kilka nagrobków, na których pierwotne inskrypcje nie są już czytelne. W pobliżu świątyni zachowały się również krzyże wotywne, z których najstarszy ufundowali w 1873 dwaj chłopi z Krzywej. W obrębie cmentarza rosną lipy; niektóre z nich posiadają status pomnika przyrody[2].
Przypisy
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 .
- ↑ a b c Sosna G., Fionik D.: Szczyty. Dzieje wsi i parafii. Bielsk Podlaski: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, 2005, s. 301–302. ISBN 83-60456-01-1.
- ↑ Sosna G., Fionik D.: Szczyty. Dzieje wsi i parafii. Bielsk Podlaski: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, 2005, s. 102. ISBN 83-60456-01-1.