Cool jazz
Pochodzenie |
|
---|---|
Czas i miejsce powstania | koniec lat 40. XX wieku, USA |
Instrumenty |
|
Największa popularność | lata 50. XX wieku |
Gatunki pokrewne |
|
Podgatunki | |
Style regionalne | |
|
Cool jazz (z ang. chłodny) – styl w muzyce jazzowej, który rozwijał się w końcówce lat 40. i w latach 50. XX wieku. Agresywności bebopu przeciwstawiał on brzmienie i aranżacje wyciszone i stonowane[2]. Unowocześniono w nim współbrzmienie harmoniczne i sposób improwizacji (został bardziej zbliżony do awangardowej muzyki koncertowej z połowy XX wieku)[3][2]. Często postrzegany jest jako muzyka pozbawiona emocji[2]. Podstawy ideologiczne i teoretyczne tego stylu stworzył Lennie Tristano[2].
Za początek cool jazzu uważa się nagranie Early Autumn (1948) orkiestry Woody'ego Hermana ze Stanem Getzem oraz album nonetu Milesa Davisa Birth of the Cool (1949)[2].
Najważniejszymi twórcami cool jazzu byli Stan Getz, Dave Brubeck, Paul Desmond, Miles Davis i Chet Baker.
Przypisy
- ↑ a b c d Cool jazz. allmusic.com. [dostęp 2020-10-22]. (ang.).
- ↑ a b c d e COOL JAZZ - Encyklopedia Muzyki - RMF Classic [online], www.rmfclassic.pl [dostęp 2020-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-09] .
- ↑ WacławW. Panek WacławW., Mały słownik muzyki rozrywkowej, Warszawa: Związek Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR, 1986, s. 21, ISBN 83-00-00997-3, OCLC 749239088 .
- PWN: 3887670
- Britannica: art/cool-jazz
- Universalis: cool-jazz
- SNL: cool_jazz
- Catalana: 0093822
- DSDE: cool_jazz