Daniel Ozmo

Daniel Ozmo

Data i miejsce urodzenia	14 marca 1912 Olovo
Data i miejsce śmierci	1942 Jasenovac
Język	bośniacki
Dziedzina sztuki	malarstwo grafika
Epoka	realizm poetycki
Ważne dzieła
Autoportret (1937)
Multimedia w Wikimedia Commons

Daniel Ozmo (ur. 14 marca 1912 w Olovie, zm. 1942 w Jasenovacu^[1]) – bośniacki i jugosłowiański malarz i grafik, pochodzenia żydowskiego.

Pochodził z ubogiej rodziny żydowskiej, był jednym z ośmiorga dzieci Chaima Ozmo i Lenki^[1]. Dzieciństwo i młodość spędził w Sarajewie, gdzie uczył się w gimnazjum^[1]. W latach 1930–1934 kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Belgradzie, w klasie Ljuby Ivanovicia^[1]. Po powrocie do Sarajewa przez dwa lata pozostawał bez pracy, dopiero w 1936 otrzymał posadę nauczyciela rysunku w I męskim gimnazjum. Zwolniony we wrześniu 1937 jako podejrzany o prowadzenie działalności komunistycznej^[1]. Do końca życia pozostał bez stałego zajęcia. Należał do grona założycieli grupy artystycznej Mladost, w latach 1939-1940 związany z grupą Collegium Artisticum. W latach 1935–1941 kilkakrotnie wystawiał swoje prace w Sarajewie, współpracując z Ismetem Mujezinoviciem i Vojo Dimitrijeviciem^[1]. W 1941 został aresztowany i osadzony w obozie w Jasenovacu, a w 1942 rozstrzelany.

W latach 1934–1942 Ozmo tworzył obrazy olejne i akwarele, zajmował się także grafiką i rzeźbą. Niewielka część jego dorobku artystycznego przetrwała okres wojny, głównie obrazy olejne. Malował w stylu realizmu poetyckiego, dokumentując życie robotników, którym towarzyszył w pracy^[1]. W 1937 namalował Autoportret, uznawany za jedno z najciekawszych osiągnięć artystycznych sztuki jugosłowiańskiej okresu międzywojennego^[1].

• OgnjenO. Vukelić OgnjenO., Daniel Ozmo [online], jevrejskadigitalnabiblioteka.rs, 2020 [dostęp 2023-06-16]  (serb.).