Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 17 we Wrocławiu

Dom jednodzinny przy ul. Zielonego Dębu 17
dawniej dom nr 35 wzorcowego osiedla WuWA
Symbol zabytku nr rej. A/5287/370/Wm i A/5288/371/Wm z dnia 18 stycznia 1979 r.
Ilustracja
Widok budynku od ulicy
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Zielonego Dębu 17–17a

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Heinrich Lauterbach

Inwestor

Siedlungsgeselschaft Breslau A.G.

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

marzec 1929

Ukończenie budowy

czerwiec 1929

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Zielonego Dębu 17 we Wrocławiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Zielonego Dębu 17 we Wrocławiu”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Zielonego Dębu 17 we Wrocławiu”
Ziemia51°06′25,22″N 17°05′05,87″E/51,107006 17,084964
Multimedia w Wikimedia Commons

Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 17–17a – modernistyczny budynek mieszkalny we Wrocławiu na osiedlu Dąbie, wybudowany jako dom eksperymentalnego osiedla wystawy WUWA według projektu Heinricha Lauterbacha.

Dom zaprojektowany przez Lauterbacha był jednym z dwóch największych domów jednorodzinnych na wzorcowego osiedla wystawy „Mieszkanie i Miejsce Pracy” posiadał powierzchnię 180 m², zaprojektowany był z myślą o wysoko sytuowanym urzędniku lub właścicielu fabryki mieszkającym wraz z rodziną i służącą. Powstał w północnej części osiedla, od zachodu bezpośrednio z nim sąsiaduje podobny gabarytami dom nr 36 projektu Moritza Haddy, od wschodu miał powstać dom nr 34 także autorstwa Lauterbacha, jednak jego realizacja nie doszła do skutku. Dom zbudowany jest z cegieł o grubości 44 cm. Wszystkie pomieszczenia rozlokowane są na parterze, na wyższej kondygnacji znajduje się jedynie obszerny taras i niewielki pomieszczenie gospodarcze. Niektóre pomieszczenia wewnątrz jak np. jadalnia z salonem oddzielone są od siebie składanymi w harmonijkę ścianami, co umożliwiało ich łączenie w większą całość. Dom w roku 1945 został częściowo zniszczony, po odbudowie dom podzielono na dwie odrębne części z osobnymi adresami.

Bibliografia

  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Jadwiga Urbanik: WUWA 1929–2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009.