Efrem
ეფრემ
Grigol Sidamonidze გრიგოლ სიდამონიძე |
Katolikos-Patriarcha Gruzji |
|
Kraj działania | ZSRR |
Data urodzenia | 1896 |
Data śmierci | 1972 |
Katolikos-Patriarcha Gruzji |
Okres sprawowania | 1960–1972 |
|
Wyznanie | prawosławne |
Kościół | Gruziński Kościół Prawosławny |
Śluby zakonne | 1922 |
Chirotonia biskupia | 1927 |
Wybór patriarchy | 1960 |
|
Odznaczenia |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 1927 |
Konsekrator | Krzysztof III |
Konsekrowani biskupi | Eliasz (Guduszauri-Sziolaszwili) | 25 sierpnia 1963 | |
Współkonsekrowani biskupi | Teodozjusz (Prociuk) | 2 grudnia 1962 | |
Efrem, imię świeckie Grigol Sidamonidze (ur. 1896, zm. 1972) – Katolikos-Patriarcha Gruzji w latach 1960–1972.
Życiorys
Był synem psalmisty cerkiewnego[1]. W wieku ośmiu lat rodzina oddała go do szkoły duchownej w Gori, które ukończył w 1912. Następnie został przyjęty do seminarium duchownego w Tyflisie. Jako jego uczeń wielokrotnie pielgrzymował do monasterów (Kwatachewi, Szio-Mgwime), gdzie śpiewał i czytał w czasie nabożeństw[1]. Oprócz średniego wykształcenia teologicznego ukończył w 1923 studia na wydziale historyczno-filologicznym uniwersytetu w Tyflisie. Jako student IV roku złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Efrem[1].
W 1927 przyjął chirotonię biskupią z rąk Katolikosa-Patriarchy Gruzji Krzysztofa III[1] i objął katedrę suchumsko-abchaską[2].
W 1945 otrzymał godność metropolity[1]. Przyczynił się do przeprowadzenia remontu szeregu cerkwi, w tym do ponownego otwarcia monasteru Bodbi oraz do rekonstrukcji ikonostasu soboru w Mcchecie w tradycyjnym stylu gruzińskim[1].
Wybrany na Katolikosa-Patriarchę w 1960[1]. Był zwolennikiem gruzińskiego ruchu narodowego i podejmował działania na rzecz podniesienia pozycji społecznej Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego, które jednak spotykały się z represjami władz radzieckich[3]. Uczestniczył również w międzynarodowym ruchu chrześcijan na rzecz pokoju oraz był członkiem organizacji działających na rzecz ochrony zabytków kultury gruzińskiej[1]. W 1963 zorganizował kursy teologiczne w Tbilisi, będące ówcześnie jedyną szkołą dla kandydatów na prawosławnych duchownych w Gruzińskiej SRR, przekształcone w 1969 w seminarium duchowne[4]. Doprowadził również do publikacji tłumaczenia Nowego Testamentu na współczesny język gruziński. Był ponadto autorem monografii poświęconej św. Maksyma Wyznawcy, słownika archaizmów gruzińskich oraz nowego opracowania akafistu do świętych Dawida i Konstantyna[1].
Otrzymał najwyższe odznaczenia prawosławnych Kościołów Aleksandryjskiego, Antiocheńskiego, Rosyjskiego, Bułgarskiego oraz Czechosłowackiego[1]. Za swoją postawę w czasie II wojny światowej otrzymał ponadto Medal „Za obronę Kaukazu”[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k E. Skurat, Istorija Pomiestnych Prawosławnych Cerkwiej. Gruzinskaja Prawosławnaja Cerkow
- ↑ Opis na stronie Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego. [dostęp 2021-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-23)].
- ↑ L. Aleksiejewa, Istorija inakomyslia w SSSR. Gruzinskoje nacionalnoje dwiżenije
- ↑ Илия II, Католикос-Патриарх всей Грузии
Katolikosi – patriarchowie Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego, 1010–1811 | - Melchizedek I (1010–1030)
- Jan Chryzostom II (1031–1039)
- Melchizedek I (1039–1045)
- Jan Chryzostom II (1045–1049)
- Eutymiusz I (1049–1055)
- Jerzy III (1055–1065)
- Gabriel III (1065–1080)
- Dymitr (1080–1090)
- Bazyli III (1090–1100)
- Jan IV (1100–1142)
- Szymon IV (1142–1146)
- Sawa II (1146–1150)
- Mikołaj I (1150–1178)
- Michał IV (1178–1186)
- Teodor II (1186–1206)
- Bazyli IV (1206–1208)
- Jan V (1208–1210)
- Epifaniusz (1210–1220)
- Eutymiusz II (1220–1222)
- Arseniusz III (1222–1225)
- Jerzy IV (1225–1230)
- Arseniusz IV (1230–1240)
- Mikołaj II (1240–1280)
- Abraham I (1280–1310)
- Eutymiusz III (1310–1325)
- Michał V (1325–1330)
- Bazyli V (1330–1350)
- Doroteusz I (1350–1356)
- Szio I (1356–1364)
- Mikołaj III (1364–1380)
- Jerzy V (1380–1399)
- Elizeusz (1399–1411)
- Michał VI (1411–1426)
- Dawid II (1426–1430)
- Teodor III (1430–1435)
- Dawid III (1435–1439)
- Szio II (1440–1443)
- Dawid III (1443–1459)
- Marek (1460–1466)
- Dawid IV (1466–1479)
- Ewagriusz (1480–1492)
- Abraham II (1492–1497)
- Efrem I (1497–1500)
- Ewagriusz (1500–1503)
- Doroteusz II (1503–1510)
- Dionizy (1510–1511)
- Doroteusz II (1511–1516)
- Bazyli VI (1517–1528)
- Malachiasz (1528–1538)
- Melchizedek II (1538–1541)
- Herman (1541–1547)
- Szymon V (1547–1550)
- Zebedusz I (1550–1557)
- Domecjan I (1557–1562)
- Mikołaj IV (1562–1584)
- Mikołaj V (1584–1591)
- Doroteusz III (1592–1599)
- Domecjan II (1599–1603)
- Zebedusz II (1603–1610)
- Jan VI (1610–1613)
- Krzysztof I (1613–1622)
- Zachariasz (1623–1630)
- Evdemoz I (1630–1638)
- Krzysztof II (1638–1660)
- Domecjan III (1660–1675)
- Mikołaj VI (1675–1676)
- Mikołaj VII (1676–1687)
- Jan VII (1687–1691)
- Mikołaj VII (1691–1695)
- Jan VII (1696–1700)
- Evdemoz II (1700–1703)
- Domecjan IV (1704–1725)
- Wissarion (1725–1737)
- Cyryl II (1737–1739)
- Domecjan IV (1739–1741)
- Mikołaj VII (1742–1744)
- Antoni I (1744–1755)
- Józef (1755–1764)
- Antoni I (1764–1788)
- Antoni II (1788–1811)
|
---|
Katolikosi – patriarchowie całej Gruzji, od 1917 | - Kirion II (1917–1918)
- Leonid (1918–1921)
- Ambroży (1921–1927)
- Krzysztof III (1927–1932)
- Kalistrat (1932–1952)
- Melchizedek III (1952–1960)
- Efrem II (1960–1972)
- Dawid V (1972–1977)
- Eliasz II (od 1977)
|
---|
Biskupi eparchii suchumskiej
Egzarchat Gruziński | - Gierman (Gogołaszwili) (1851–1856)
- Aleksander (Okropiridze) (1856–1857)
- Gierontij (Papitaszwili) (1857–1859)
- Aleksander (Okropiridze) (1862–1869)
- Gabriel (Kikodze) (1869–1886)
- Giennadij (Pawlinskij) (1886–1889)
- Aleksander (Chowański) (1889–1891)
- Agatodor (Prieobrażenski) (1891–1893)
- Piotr (Drugow) (1893–1895)
- Arseniusz (Izotow) (1895–1905)
- Serafin (Cziczagow) (1905–1906)
- Kirion II (1906–1907)
- Dymitr (Spierowski) (1907–1911)
- Andrzej (Uchtomski) (1911–1913)
- Sergiusz (Pietrow) (1913–1919)
|
---|
Egzarchat Kaukaski | - Antoni (Romanowski) (1924–1927)
- Sierafim (Protopopow) (1928–1930)
|
---|
Gruziński Kościół Prawosławny | - Ambroży (1919–1921)
- Ioann (Margiszwili) (1921–1925)
- Krzysztof III (1925–1927)
- Efrem II (1927)
- Melchizedek III (1927–1928)
- Pawieł (Dżaparidzie) (1928–1929)
- Warłaam (Machaidze) (1929–1935)
- Melchizedek III (1935–1944)
- Antoni (Gigeniszwili) (1952–1956)
- Leonid (Żwanija) (1957–1964)
- Roman (Petriaszwili) (1965–1967)
- Eliasz II (1967–1977)
- Mikołaj (Macharadze) (1978–1981)
- Dawid (Czkadua) (1981–1992)
- Daniel (Datuaszwili) (1992–2010)
- Eliasz II (od 2010)
|
---|