Eugeniusz Krasuski

Eugeniusz Jan Marceli Krasuski

Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1878 Mińsk Mazowiecki
Data śmierci	27 stycznia 1944
Miejsce spoczynku	Stare Powązki
Zawód, zajęcie	chemik
Partia	Zjednoczenie Narodowe
Multimedia w Wikimedia Commons

Eugeniusz Krasuski, właśc. Eugeniusz Jan Marceli Krasuski (ur. 22 kwietnia 1878 w Mińsku Mazowieckim^[1][2], zm. 27 stycznia 1944^[3][4]) – inżynier chemik, działacz społeczny i polityczny, członek Rady Stanu i rady miejskiej w Łodzi, pamiętnikarz.

Krasuski odbył studia w Chemnitz i Miluzie zdobywając tytuł inżyniera. W 1902 rozpoczął pracę w fabryce Ludwika Grohmana jako chemik^[2]. Następnie był długoletnim dyrektorem zakładów K. Scheiblera i L. Grohmana^[5][6] zastępując na stanowisku Henryka Grohmana^[7]. W 1906 zaangażował się w działalność publicystyczną, publikując m.in. Zagadnienia Kultury (Warszawa 1913), O Brzozowskiego „Głosach wśród nocy” (Warszawa 1914)^[2].

Działał również w sekcji technicznej Łódzkiego Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu, którego w latach 1903–1905 był przewodniczącym. W 1909 był inicjatorem i członkiem zarządu powołania Stowarzyszenia Techników w Łodzi, m.in. z jego inicjatywy w stowarzyszeniu w 1910 utworzono Koło Chemików^[8]. W 1916 był zaangażowany w organizację biblioteki publicznej w Łodzi – został zastępcą dyrektora Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Łodzi – Seweryna Sterlinga^[9].

Podczas I wojny światowej rozwinął działalność polityczną jako zwolennik Koła Międzypartyjnego^[2] oraz pełnił funkcję sekretarza w Komitecie Obywatelskim utworzonym po ewakuacji rosyjskiej administracji, w celu zarządzania Łodzią^[2][10]. W styczniu 1917 został radnym Rady Miejskiej w Łodzi z ramienia Polskiego Komitetu Wyborczego wraz z Leopoldem Skulskim^[11]. W ramach działalności w radzie był głównym inicjatorem powstania Wydziału Statystycznego przy Zarządzie Miejskim w Łodzi, utworzonym 1 stycznia 1918^[12], a następnie również jego członkiem^[2]. W 1917 był zaangażowany w powstanie Związku Miast Królestwa Polskiego^[13]. Podczas wojny pisał autorski pamiętnik opisujący działania wojenne w Łodzi i okolicach^[14], które częściowo został opublikowany przez Mieczysława Hertza^[15]. W 1918 został wybrany do Rady Stanu Królestwa Polskiego, w której pełnił funkcję sekretarza^[16][2], w tym samym roku zaangażował się w działalność Zjednoczenia Narodowego, którego był jednym z przywódców^[17][13].

W 1939 uczestniczył w organizacji Komitetu Obywatelskiego, utworzonego w związku z ewakuacją władz miejskich i oczekiwaniem na wkroczenie Niemców do Łodzi, m.in. wraz z ks. bp. Kazimierzem Tomczakiem, Zygmuntem Lorentzem. Pełnił funkcję jednego z sekretarzy komitetu^[18].

Eugeniusz Krasuski w 1903 ożenił się w Łodzi z Jadwigą z d. Wścieklica, córką fabrykanta – Władysława Wścieklicy i jego żony Marii Magdaleny. Małżeństwo miało 3 dzieci: Annę Marię Mieszkowską (1908–1994), żonę oficera Stanisława Mieszkowskiego (1903–1952), Stefana Eugeniusza Krasuskiego (1904–1987), męża Wandy Krasuskiej (1905–1994) i Janinę Jadwigę Jabłkowską (1905–1984), żonę Tomasza Jabłkowskiego (1903–1939)^[1].

Pochowany został na Starych Powązkach w Warszawie (kw. 3, rz. 1, m. 5, 6, 7)^[3][1].

• Przemysł bawełniany w Polsce powojennej (1935)^[19]