Exploration Flight Test 1

Exploration Flight Test 1
Emblemat Exploration Flight Test 1
Dane misji
Indeks COSPAR

2014-077A

Zaangażowani

NASA

Oznaczenie kodowe

40329

Pojazd
Statek kosmiczny

Orion CM-001

Rakieta nośna

Delta IV Heavy

Start
Miejsce startu

CCSFS, SLC-37B

Początek misji

5 grudnia 2014, 12:05 UTC

Orbita okołoziemska
Apogeum

5800 km

Lądowanie
Miejsce lądowania

Ocean Spokojny

Lądowanie

5 grudnia 2014, 16:28 UTC[1]

Czas trwania misji

4 godziny 24 minuty

Exploration Flight Test 1 – bezzałogowa misja kosmiczna przeprowadzona przez NASA. Celem misji był test pojazdu kosmicznego Orion (dokładnie test awioniki, oprogramowania, zabezpieczenia przed promieniowaniem, urządzeń zabezpieczających wodowanie, urządzeń do odnajdywania kapsuły, osłony termicznej i systemu spadochronowego w module dowodzenia)[2]. Pojazd zamontowany był do stopnia DCSS rakiety Delta IV Heavy i wykorzystywał baterie tego stopnia zamiast ogniw fotowoltaicznych (nie były zamontowane)[3]. Wyniki tej misji są istotne dla kolejnego lotu Oriona w 2019 roku, o nazwie EM-1, podczas którego zostanie użyta rakieta Space Launch System[4].

Orion EFT-1 wyprodukowany został przez firmę Lockheed Martin w zakładach ulokowanych w Nowym Orleanie (Luizjana, USA)[5]. 22 lipca 2012 został ukończony i przetransportowany do Centrum Kosmicznego im. JFK na przylądku Canaveral, gdzie został zintegrowany z rakietą nośną[6].

Przebieg testu

Kapsuła wystartowała z kosmodromu Cape Canaveral Air Force Station 5 grudnia 2014 o godzinie 12:05 UTC. Orion dwa razy okrążył Ziemię, dwukrotnie przechodząc pasy radiacyjne Van Allena[7]. Próba zakończyła się wodowaniem na Pacyfiku około 4,5 godziny później. Kapsuła weszła w atmosferę z prędkością ponad 32 000 km/h, a temperatura powierzchni statku wzrosła do 2200 °C. Końcowy etap to opadanie na trzech spadochronach, które zredukowały prędkość przed wodowaniem do około 9 m/s[7]. Pojazd wodował 1000 km na południowy zachód od San Diego, około dwa km od planowego miejsca. Pojazd 8 grudnia 2014 dotarł do bazy morskiej w San Diego. Lot był próbnym lotem bezzałogowym. Docelowo jest przeznaczony do lotów załogowych. W planach jest odwiedzenie do roku 2025 asteroidy, a celem końcowym jest podróż na Marsa[7]. Firma Lockheed Martin buduje kolejny statek. Celem kolejnej misji będzie bezzałogowy lot wokół Księżyca (Exploration Mission-1)[7]. Zostały sprawdzone podstawowe założenia konstrukcyjne pojazdu. Kluczową technologią, jaka była testowana, jest osłona termiczna. Statek podczas próby oddalił się o około 5800 km od Ziemi. Na pokładzie był balast z aluminiowych płyt, kamery i 1200 czujników. W testowy lot kapsuła wyruszyła na pokładzie rakiety Delta IV Heavy (trzy silniki RS-68), która zwykle służy do wynoszenia amerykańskich satelitów szpiegowskich. Rakieta Space Launch System jest w zaawansowanym etapie budowy.

Przypisy

  1. ↑ Justin Ray: Delta 4-Heavy blasts off with Orion capsule. [w:] Spaceflight Now [on-line]. 2014-12-05. [dostęp 2014-12-05]. (ang.).
  2. ↑ EFT-1 Orion receives hatch door – Denver Orion ready for Modal Testing. NASASpaceflight.com. [dostęp 2012-07-29].
  3. ↑ OFT-1: NASA gearing up for Orion’s 2013 debut via Delta IV Heavy. NASASpaceflight.com. [dostęp 2012-07-29].
  4. ↑ SLS manifest targets Europa and Mars Sample Return missions. NASASpaceflight.com, 2014-11-03. [dostęp 2014-12-05].
  5. ↑ Space-bound Orion capsule to arrive in Florida next week. Spaceflight Now. [dostęp 2012-07-29].
  6. ↑ NASA Unveils Orion During Ceremony. NASA. [dostęp 2012-07-29].
  7. ↑ a b c d Karolina Zawada. Test Oriona - najdalszy lot od 42 lat. „Urania-Postępy Astronomii”. 775 (1), s. 40, 2015-01-01. Polskie Towarzystwo Astronomiczne. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii. ISSN 1689-6009. (pol.). 

Linki zewnętrzne

  • EFT-1 Fact sheet (NASA) (ang.)
  • Orion MPCV homepage (NASA) (ang.)