Florian Węglowski

Florian Węglowski
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

13 lub 14 lutego 1888
Rzeszów

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 1915
pod Rafajłową

Przebieg służby
Lata służby

1914–1915

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca plutonu,
dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Florian Walenty Węglowski (ur. 13 lub 14 lutego 1888 w Rzeszowie, zm. 24 stycznia 1915 pod Rafajłową) – porucznik piechoty Legionów Polskich.

Życiorys

Urodził się 13[1] lub 14[2] lutego 1888 w Rzeszowie jako syn Piotra Węglowskiego i Marianny z Krogulskich. Został absolwentem gimnazjum (seminarium nauczycielskie) w Rzeszowie oraz Akademii Handlowej w Krakowie. Ponadto odbywał studia ekonomii politycznej na uniwersytetach w Harmurgu w Londynie. Był zatrudniony w Banku Przemysłowym we Lwowie, Związku Ekonomicznym Kółek Rolniczych we Lwowie jako sekretarz, później w Towarzystwie Akcyjnym Eksploatacji Soli Potasowych „Kali” na stanowisku kierownika księgowości. eksploatującym sole potasowe. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

Po wybuchu I wojny światowej wraz z rzeszowskimi ochotnikami wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 16 kompanii IV batalionu 2 pułku piechoty w składzie II Brygady, sprawując funkcję dowódcy plutonu. Został mianowany chorążym piechoty 29 września 1914, od końca tego miesiąca brał udział w kampanii karpackiej. Awansowany do stopnia podporucznika piechoty 22 listopada 1914, po czym został dowódcą 16 kompanii. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty. Dowodząc oparciem szturmu odniósł rany w bitwie pod Rafajłową nocą 23/24 stycznia 1915, wskutek czego zmarł. Według relacji kpt. Antoniego Kamińskiego śmierć nastąpiła tuż po odniesieniu ran w czasie po północy 24 stycznia 1915; taką datę wskazał także oficjalny nekrolog z 1916[3] i relacja z pogrzebu[4]; według innego źródła nie zmarł jednak podczas samej bitwy, lecz jeden lub dwa dni później na skutek odniesionych ran, zaś Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku wskazało datę zgonu 25 stycznia 1915.

W 1916 szczątki Floriana Węglowskiego zostały ekshumowane, przewiezione do rodzinnego Rzeszowa i 30 stycznia 1916 pochowane na miejscowym cmentarzu.

Uchwałą Rady Miasta Rzeszowa na uroczystym posiedzeniu 23 lipca 1936 uczczono pamięć dziesięciorga ludzi Legionów Polskich, w tym Floriana Węglowskiego, nazywając nazwiskiem każdego z nich ulicę w mieście[5].

Odznaczenia i ordery

Przypisy

  1. ↑ Żołnierze Niepodległości. Węglowski Florian. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
  2. ↑ Antoni Kamiński. Śp. Floryan Węglowski. „Głos Rzeszowski”, s. 1, Nr 6 z 3 stycznia 1916. 
  3. ↑ Nekrolog. † Śp. Floryan Walenty Węglowski. „Głos Rzeszowski”, s. 4, Nr 6 z 30 stycznia 1916. 
  4. ↑ Ostatni hołd dla ś. p. porucznika Legionów Polskich, Floryana Węglowskiego. „Głos Rzeszowski”, s. 2-3, Nr 6 z 30 stycznia 1916. 
  5. ↑ Miasto czci pamięć bohaterów legionowych. „Nowiny”, s. 1, Nr 58 z 29 lipca 1936. 

Bibliografia

  • Antoni Kamiński. Śp. Floryan Węglowski. „Głos Rzeszowski”, s. 1-2, Nr 6 z 30 stycznia 1916. 
  • Ostatni hołd dla ś. p. porucznika Legionów Polskich, Floryana Węglowskiego. „Głos Rzeszowski”, s. 2-3, Nr 6 z 30 stycznia 1916. 
  • Nekrolog. † Śp. Floryan Walenty Węglowski. „Głos Rzeszowski”, s. 4, Nr 7 z 6 lutego 1916. 
  • Żołnierze Niepodległości. Florian Węglowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].