Forsycja europejska
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | astropodobne | ||
Rząd | jasnotowce | ||
Rodzina | oliwkowate | ||
Rodzaj | forsycja | ||
Gatunek | forsycja europejska | ||
Nazwa systematyczna | |||
Forsythia europaea Degen & Bald. Oesterr. Bot. Z. 47:406. 1897[3] | |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
najmniejszej troski | |||
|
Forsycja europejska (Forsythia europaea) – gatunek krzewu z rodziny oliwkowatych (Oleaceae). Jedyny dziko rosnący w Europie przedstawiciel swego rodzaju. Na stanowiskach naturalnych jest już bardzo rzadko spotykany w północnej Albanii i Kosowie[5]. Relikt i endemit.
Morfologia
- Pokrój
- Krzew osiągający 1,5–2 m (rzadko do 3 m) wysokości[6].
- Łodyga
- Pędy wyprostowane, obłe. Za młodu zielone, później żółkną.
- Liście
- Ogonkowe, o blaszce grubej, jajowatej o długości 5–8 cm i szerokości 2–3,5 cm. Na brzegu blaszki występują pojedyncze ząbki. Od spodu liście są nieznacznie owłosione.
- Kwiaty
- Płatki korony ciemnożółte, do 2 cm długości, wąskie i zaostrzone. Kwiaty osadzone są pojedynczo, rzadziej po dwa.
- Owoce
- Suche torebki o długości 1,5 cm, gładkie, zwężone u nasady.
Biologia i ekologia
Kwiaty rozwijają się późno w porównaniu do innych gatunków tego rodzaju, bo niemal równocześnie z liśćmi. Krzew występuje w podszycie lasów liściastych z dębami, klonami i jesionami, na glebach serpentynitowych[5].
Zagrożenia i ochrona
Gatunek rzadko spotykany w naturze – odkryty został dopiero w 1897. Jego zasoby i zasięg uległy zmniejszeniu po rozpadzie Jugosławii i konfliktach etnicznych na Bałkanach. W ich wyniku nastąpiła znaczna degradacja siedlisk tego gatunku głównie z powodu pożarów, skażenia środowiska i nielegalnego pozyskania drewna. Gatunek wymieniony w czerwonej liście IUCN w 1997[5].
Zastosowanie
Gatunek rzadko uprawiany ponieważ uchodzi za najmniej ozdobny spośród przedstawicieli swego rodzaju. Spotykany jest w efekcie niemal wyłącznie w kolekcjach ogrodów botanicznych. Gatunek jest jednak łatwy w uprawie, rozmnaża się łatwo z sadzonek i nasion[5]. Jest przy tym najwytrzymalszy na mrozy spośród forsycji[6].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
- ↑ Taxon: Forsythia europaea. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network – (GRIN). [dostęp 2010-04-15]. (ang.).
- ↑ Forsythia europaea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d Janet Marinelli (red.): Wielka Encyklopedia Roślin. Warszawa: Świat Książki, 2006, s. 107. ISBN 83-7391-888-4.
- ↑ a b Włodzimierz Seneta: Drzewa i krzewy liściaste D-H. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 165-167. ISBN 83-01-12029-0.
- BioLib: 163731
- EoL: 5655566
- EUNIS: 176418
- GBIF: 5549548
- identyfikator iNaturalist: 485742
- IPNI: 608888-1
- ITIS: 832795
- NCBI: 205688
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-369408
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:608888-1
- identyfikator Tropicos: 100192244
- USDA PLANTS: FOEU2
- CoL: 6JJ22