Fuad Aleksandrowicz

Fuad Aleksandrowicz
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data urodzenia

15 października 1875

Data i miejsce śmierci

6 marca 1937
Wilno

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

29 Pułk Artylerii Polowej

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Fuad Aleksandrowicz (ur. 15 października 1875, zm. 6 marca 1937 w Wilnie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Pochodził z rodziny tatarskiej[1][2]. Urodził się 15 października 1875[3][4] (według Aleksandra Miśkiewicza w 1868[1]). Miał brata Abrahama[1].

Był oficerem Armii Imperium Rosyjskiego[1]. Po zakończeniu I wojny światowej i po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[1]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 29 pułku artylerii polowej[5][1]. Po zajęciu Słonimia przez Polaków został w 1919 pierwszym burmistrzem tego miasta[2][1].

Został zweryfikowany w stopniu podpułkownika rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 i w 1923 był oficerem zatrzymanym w służbie czynnej w 29 pułku artylerii polowej [6]. Następnie został zweryfikowany w stopniu podpułkownika zawodowego artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 i w 1924 był oficerem 29 pap[7]. W 1925 był dowódcą 29 pułku artylerii polowej. Po przeniesieniu w stan spoczynku zamieszkiwał w Wilnie na przełomie lat 20. i 30.[3]. W 1934 jako podpułkownik w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr III jako oficer w dyspozycji dowódcy OK Nr III i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto[4]

Zmarł 6 marca 1937 w Wilnie[2][1]. 9 marca 1937 po pogrzebie z honorami wojskowymi przed meczetem w Słonimu został pochowany na cmentarzu muzułmańskim pod tym miastem[2][8][1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Aleksander Miśkiewicz: Słownik biograficzny Tatarów polskich XX wieku. Białystok: Muzułmański Związek Religijny w Rzeczypospolitej Polskiej, 2016, s. 28. ISBN 978-83-938887-3-3.
  2. ↑ a b c d Kronika krajowa z roku 1937. „Przegląd Islamski”. 4, s. 19, 1937. 
  3. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 891.
  4. ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 893.
  5. ↑ Ali Miśkiewicz. Mniejszość tatarska w Polsce w latach 1918-1939. „Przegląd Historyczny”. 77/2, s. 259, 1986. 
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 771, 836.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 691, 737.
  8. ↑ Z kraju. Słonim. „Życie Tatarskie”. 5, s. 15, 1937. 

Bibliografia