Gabriel Fauré
Gabriel Fauré, portret autorstwa Johna Singera Sargenta | |||
Imię i nazwisko | Gabriel Urbain Fauré | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 12 maja 1845 | ||
Pochodzenie | francuskie | ||
Data i miejsce śmierci | 4 listopada 1924 | ||
Instrumenty | organy | ||
Gatunki | |||
Zawód | kompozytor, organista | ||
Odznaczenia | |||
|
Gabriel Urbain Fauré (ur. 12 maja 1845 Pamiers, zm. 4 listopada 1924 w Paryżu[1], pochowany na Cmentarzu Passy) – francuski kompozytor i organista.
Życiorys
W latach 1854-1864 studiował w szkole muzycznej L. Niedermeyera, gdzie jego profesorem gry na fortepianie był Camille Saint-Saëns, po czym został organistą w kościele St. Sauveur w Rennes; po 1870 był w Paryżu organistą kościołów St. Honore d’Eylau, St. Sulpice i od 1877 św. Magdaleny. W 1896 został na miejsce J. Masseneta profesorem kompozycji w Konserwatorium Paryskim, a w 1905 – dyrektorem tej uczelni (do 1920). Jego uczniami byli m.in. M. Ravel, Ch. Koechlin, F. Schmitt, J. Roger-Ducasse, A. Caplet, N. Boulanger, É. Vuillermoz, G. Enescu. Pod koniec życia ogłuchł.
Fauré był mistrzem małych form, stąd przewaga w jego twórczości pieśni i utworów fortepianowych. Miał ogromną inwencję melodyczną, wrażliwość harmoniczną, poczucie proporcji, nie ulegając żadnym wpływom, doprowadził swoją sztukę do klasycznej prostoty i klarowności. Zwłaszcza we Francji zdobył sobie wysoką pozycję.
Wraz z Césarem Franckiem reprezentuje narodową muzykę francuską. Prócz znakomitych pieśni i utworów fortepianowych, napisał sławną sonatę skrzypcową op. 13 i drobne liryki skrzypcowe, trio fortepianowe, dwa kwartety i kwintety fortepianowe, suitę orkiestralną, symfonię d-moll, utwory chóralne z orkiestrą, w końcu utwory religijne i mszę na 3 głosy żeńskie z organami.
Odznaczony został Legią Honorową, kolejno w stopniu kawalera (1890), oficera (1903), komandora (1910), wielkiego oficera (1920) i krzyżem wielkim (1923)[2]. Od władcy Hiszpanii otrzymał Order Izabeli Katolickiej (1908), a od księcia Monako Wielką Wstęgę Orderu św. Karola (1913)[3].
Ważniejsze utwory
Utwory chóralne
- Cantique de Jean Racine, Op. 11 (1865)
- Les Djinns, Op. 12 (1875) – na podstawie wiersza Victora Hugo
- La Naissance de Vénus, Op. 29
- Requiem d-moll, Op. 48 (1877, zorkiestrowane w 1899)
- Ave verum corpus, Op. 65 No. 1
- Ave Maria, Op. 67
Utwory orkiestrowe
- Pawana, Op. 50
- Suita orkiestrowa F-dur
- Symfonia d-moll
- Masques et bergamasques suita ork.
Utwory kameralne
- I Sonata A-dur na skrzypce i fortepian
- Andante B-dur na skrzypce i fort.
- II Sonaty na wiolonczelę d-moll, g-moll
- Kwartet smyczkowy e-moll
- Romans B-dur na skrzypce i fort
- Papillon, A-dur, na wiolonczelę i fort.
Utwory fortepianowe
- Kwartet fortepianowy c-moll, Op. 15
- II Kwintety fortepianowe d-moll, Op.89,c-moll, Op.115
- Kwartet fortepianowy g-moll, Op.45
Utwory harfowe
- Une châtelaine en sa tour, Op.110 (1918)
- Impromptu, Op.86 (1904)
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Gabriel Fauré – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Nuty na Gabriel Fauré stronie Choral Public Domain Library (ChoralWiki)
- Gabriel Fauré – nuty w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000121000243
- VIAF: 27064267, 8754158915881750000008
- LCCN: n81018450
- GND: 118920626
- NDL: 00466334
- LIBRIS: hftwwxg15l2n0d8
- BnF: 11902353r
- SUDOC: 026859297
- SBN: RAVV034770
- NLA: 36172991
- NKC: jn19990002188
- BNE: XX864777
- NTA: 069090211
- BIBSYS: 90175956
- CiNii: DA02982732
- Open Library: OL858822A
- PLWABN: 9810549572605606
- NUKAT: n97026131
- J9U: 987007261035205171
- PTBNP: 265569
- CANTIC: a10349959
- LNB: 000099261
- NSK: 000068240
- BNA: 000021610
- CONOR: 32269155
- ΕΒΕ: 258328
- BLBNB: 000198742
- KRNLK: KAC199608530
- LIH: LNB:V*388772;=BV
- RISM: people/41731
- PWN: 3900099
- Britannica: biography/Gabriel-Faure
- Universalis: gabriel-faure
- БРЭ: 4979419
- NE.se: gabriel-faure
- SNL: Gabriel_Fauré
- VLE: gabriel-faure
- Catalana: 0026160
- DSDE: Gabriel_Fauré
- Hrvatska enciklopedija: 19073
- Olympedia: 5005123