Georg Cleinow

Georg Cleinow

Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1873 Dołhobyczów
Data i miejsce śmierci	20 października 1936 Berlin
Zawód, zajęcie	publicysta, pisarz
Odznaczenia

Georg Cleinow, także Georg von Cleinow^[1], Jerzy Cleinow^[2] (ur. 27 kwietnia 1873 w Dołhobyczowie, zm. 20 października 1936 w Berlinie) – publicysta, pisarz^[3], tajny radca^[4].

Cleinow był synem Marcella Cleinowa – właściciela ziemskiego i geodety, i Berthy z d. Pietschmann. Cleinow był oficerem Armii Pruskiej(inne języki), jednak w wyniku poniesionych ran zrezygnował kariery wojskowej. Następnie studiował ekonomię i historię Słowian w Królewcu, Berlinie, Paryżu i Genewie. W latach 1909–1920^[3] był redaktorem czasopisma „Die Grenzboten(inne języki)” wprowincji poznańskiej^[2]. Podczas I wojny światowej był kierownikiem zarządu prasowego Ober Ost w Łodzi^[3] w 1915^[4] i Generalnego Gubernatorstwa w Warszawie (1915–1918). Przyczynił się do powstania i wydania „Deutsche Lodzer Zeitung” (1915–1918) oraz „Deutsche Warschauer Zeitung” (1915–1918) – oficjalnych dzienników władz niemieckich^[3]. Po I wojnie światowej był przewodniczącym niemieckich Naczelnych Rad Ludowych (niem. Deutscher Volksrat) w Poznaniu i Bydgoszczy^[3], a także redaktorem bydgoskiego „Deutsche Nachrichten” (1919–1923)^[5]. W 1918 założył w Bydgoszczy Niemieckie Zjednoczenie Obwodu Nadnoteckiego^[6], które z czasem przekształciło się w Zjednoczenie Niemieckie dla Poznania i Pomorza. Był wykładowcą na Niemieckim Uniwersytecie Politycznym w Berlinie(inne języki), gdzie był kierownikiem Seminarium Eurazjatyckiego^[7].

Był zwolennikiem germanizacji i kolonizacji ziem polskich, swoje poglądy publikował na łamach redagowanych przez siebie gazet^[2].

• „W Lage d. Hausindustrie in Tula” (1904)
• „Aus Rußlands Not u. Hoffen” (1906)
• „I. I. Witte” (1906)
• „Zukunft Polens” tom 1 (1908),
• „Zukunft Polens” tom 2 (1913),
• „Probleme d. Ukraine” (1915),
• „Die Polenfrage vor d. Entscheidung” (1918),
• „Der große Jahrmarkt v. Nishny-Nowgorod” (1925),
• „Das Recht d. Ausländer in d. U.d.S.S.R.” (1926),
• „Die Dt.-Russ. Rechts- u. Wschft.verträge” (1926),
• „Neu-Sibirien” (1928),
• „Roter Imperialismus” (1930)
• „Die rote Wschft” (1932)
• „Der Verlust d. Ostmark” (1934)
• „Turkestan” (1942)^[3].

• Krzyż Żelazny II-klasy^[4].