Guido Faba

Guido Faba (ur. ok. 1190, zm. ok. 1250 w Bolonii) – włoski pisarz, twórca utworów języku włoskim i po łacinie. Zajmował się m.in. tworzeniem podręczników uczących komponowania listów. Zasłużył się próbami uszlachetniania języka ludowego (volgare) i adaptowania reguł języka łacińskiego do tworzonej w volgare prozy.

Pochodził z Bolonii, tam też ukończył studia prawnicze. Był nauczycielem retoryki, notariuszem oraz (od 1223 roku) zakonnikiem. Jako duchowny służył w kaplicy San Michele di Mercato di Mezzo. W latach 1941–1942 prawdopodobnie nauczał retoryki w Sienie.

Jego dzieła to m.in. Arenge, Exordia, Summa dictaminis (ok. 1228),Dictamina rethorica (ok. 1226), Gemma purpurea oraz Parlamenta et epistole (ok. 1242).

• Peter Band: The Cambridge history of Italian literature. Cambridge University Press, 1999. ISBN 0-521-66622-8. Brak numerów stron w książce
• Józef Heistein: Historia literatury włoskiej. Wrocław: Ossolineum, 1987. ISBN 83-0402122-6. Brak numerów stron w książce
• Guido Faba. W: Christopher Kleinhenz: Medieval Italy: an encyclopedia. T. 1. Routledge, 2004. ISBN 0-415-93930-5. Brak numerów stron w książce