Hans Giese

Hansernst Friedrich Giese (ur. 26 czerwca 1920 we Frankfurcie nad Menem, zm. 21 lub 22 lipca 1970 r. w pobliżu Saint-Paul-de-Vence, Francja) – niemiecki seksuolog.

Syn prawnika Friedricha Giese. Studiował medycynę, filozofię i germanistykę uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim. Studia filozoficzne ukończył w 1943 r. obroną pracy na temat twórczości Goethego.

Po II wojnie światowej uzyskał także doktorat z medycyny (praca doktorska Formy męskiego homoseksualizmu). W kwietniu 1949 r. założył Instytut Seksuologii w Kronberg im Taunus. W październiku 1949 r. chwilowo współpracował z Kurtem Hillerem w celu reaktywacji Komitetu Naukowo-Humanitarnego. Uniwersytet we Frankfurcie odrzucił w tamtym czasie jego wniosek o habilitację z ze względu na jego otwarte działania w celu zniesienia wciąż obowiązującego paragrafu 175.

Giese wyjechał do Hamburga w 1958 roku, gdzie uzyskał tytuł profesora w 1965 r. Jego Instytut Seksuologii został włączony do kliniki Uniwersytetu Hamburskiego.

Zginął w wypadku w lipcu 1970 r. podczas wędrówki górskiej na Lazurowym Wybrzeżu.

Według Volkmar Sigusch, Giese był „najbardziej wpływowym seksuologiem okresu Adenauera”^[1].

Zobacz kolekcję cytatów Hansa Giese w Wikicytatach

• Martin Dannecker: Hans Giese (1920–1970). w: Volkmar Sigusch und Günter Grau (Hg.): Personenlexikon der Sexualforschung. Frankfurt/M., Nowy York: Campus 2009, s. 226–235 – ISBN 978-3-593-39049-9.
• Bernd-Ulrich Hergemöller: Mann für Mann. Ein biographisches Lexikon. Suhrkamp, 2001, ISBN 3-518-39766-4.
• Volkmar Sigusch: Hans Giese und seine Theorie der Homosexualität. w: Zeitschrift für Sexualforschung. 10, 1997, S. 245–252.
• Volkmar Sigusch: 50 Jahre Deutsche Gesellschaft für Sexualforschung. w: Zeitschrift für Sexualforschung. 14, 2001, S. 39–80.