Herbert II (hrabia Maine)

Ten artykuł od 2023-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Herbert II (zm. 9 marca 1062) – hrabia Maine, syn hrabiego Hugona IV i Berty, córki hrabiego Blois Odona II.

Władzę w hrabstwie objął po śmierci ojca w 1051 r. Jeszcze w tym samym roku do Maine wkroczył hrabia Andegawenii Godfryd II Martel, którego lennikami byli hrabiowie Maine, a który konkurował z hrabiami Blois, którzy również mieli ochotę na roztoczenie swojej kontroli nad hrabstwem Maine. Godfryd wygnał matkę Herberta, Bertę, i jej czołowego stronnika biskupa Le Mans, Gerwazego du Château du Loir. Znaleźli oni schronienie na dworze księcia Normandii Wilhelma II.

Herbert pozostał w swoim hrabstwie. Przebywał głównie w Le Mans. Jednak w 1056 r. uciekł z tego miasta i również udał się na dwór księcia Normandii. Tam doszło do zaręczyn jego siostry Małgorzaty z najstarszym synem Wilhelma, Robertem Krótkoudym. Bezdzietny Herbert złożył Wilhelmowi hołd z hrabstwa Maine i uznał go swoim dziedzicem. Zmarł w 1062 r.