Hippodamia washingtoni

Hippodamia washingtoni – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1939 roku przez Philipa Huntera Timberlake’a. Jako miejsce typowe wskazano Longmire Spring na stokach Mount Rainier^[1].

Chrząszcz o wydłużonym^[1] i lekko przypłaszczonym ciele^[2] długości od 5,4 do 6,7 mm i szerokości od 3,25 do 4 mm. Głowa jest błyszcząca, niegęsto punktowana i słabo pomarszczona. Ubarwiona jest czarno z poprzeczną plamką jasnej barwy. Przedplecze jest czarne z jasnym obrzeżeniem krawędzi przedniej i bocznych, pozbawione dodatkowych jasnych plamek^[1]. Pokrywy są jaskrawo pomarańczowe lub czerwone z czarnym nakrapianiem. Kropki zwykle są odseparowane, ale mogą się trochę zlewać lub zanikać; kropki wierzchołkowe są wolne lub połączone. Epimeryty śródtułowia są w całości ubarwione czarno^[1].

Zarówno larwy, jak i imagines są drapieżnikami żerującymi na mszycach (afidofagia)^[1].

Owad nearktyczny, rozprzestrzeniony od kanadyjskiej Kolumbii Brytyjskiej po amerykańskie stany Waszyngton, Idaho i Oregon^[1].