Iżora
Iżora w Kołpinie | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Rosja | ||
Obwód | |||
Rzeka | |||
Długość | 76 km | ||
Powierzchnia zlewni | 1000 km² | ||
Źródło | |||
Współrzędne | 59°39′10,9″N 29°56′59,3″E/59,653028 29,949806 | ||
Ujście | |||
Recypient | Newa | ||
Miejsce | Ust-Iżora | ||
Współrzędne | 59°48′15,9″N 30°36′12,4″E/59,804417 30,603444 | ||
Położenie na mapie obwodu leningradzkiego | |||
Położenie na mapie Rosji | |||
|
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Iżora |
Iżora (ros. Ижора, fiń. Inkereenjoki) – rzeka w europejskiej części Rosji, lewy dopływ Newy. Długość rzeki wynosi 76 km, a powierzchnia zlewni 1000 km²[1].
Źródła rzeki znajdują się w pobliżu miejscowości Skworicy, na północny zachód od Gatczyny. Płynie przez rejon gatczyński i tosnieński obwodu leningradzkiego, a następnie w granicach Petersburga przez rejony kołpiński i puszkiński. Uchodzi do Newy w miejscowości Ust´-Iżora. Inne miejscowości leżące nad Iżorą to Kołpino oraz Kommunar.
W XI i XII wieku grupa Karelów powędrowała na ziemie na południe wzdłuż Iżory, tworząc z czasem odrębny lud, który od nazwy rzeki nazwano Iżorami[2][3]. W 1240 roku przy ujściu Iżory do Newy rozegrała się bitwa nad Newą, w której wojska Aleksandra Newskiego pokonały armię szwedzką.
Iżora posiada około 200 dopływów, z których 9 ma długość większą niż 10 km[3].
Przypisy
- ↑ Государственный водный реестр: река ИЖОРА [online], textual.ru [dostęp 2017-10-30] .
- ↑ Wixman, Peoples of the USSR: An Ethnographic Handbook, Routledge, 31 lipca 2017, ISBN 978-1-315-47540-0 [dostęp 2017-10-30] (ang.).
- ↑ a b Culture of the Leningrad Oblast [online], enclo.lenobl.ru [dostęp 2017-10-30] (ang.).