Ignacy Poznański

Ignacy Poznański
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1852
Warszawa, Królestwo Kongresowe

Data i miejsce śmierci

15 października 1908
Paryż, Francja

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca

Rodzice

Izrael
i Leonia Poznańscy

Małżeństwo

Bela Tykociner (1855 -1908)

Dzieci

Z Belą Tykociner:
Maurycy, Alfred, Felicja

Multimedia w Wikimedia Commons
Brama wjazdowa i przyszły czterogwiazdkowy hotel
Jeden z odrestaurowanych budynków

Ignacy (Izaak) Poznański (ur. 22 marca 1852 w Warszawie[1], zm. 15 października 1908 w Paryżu) – przemysłowiec, najstarszy syn Izraela Poznańskiego i Leonii Hertz[2]. Jego żoną była Bela Tykociner (1855-1908[3]), z którą miał trójkę dzieci: Maurycego Ignacego, Alfreda oraz Felicję Romanę[4][5].

Ignacy otrzymał wykształcenie domowe, a także ukończył niemieckie gimnazjum realne w Łodzi.

Działalność

Działalność biznesowa

Po śmierci ojca w 1900 roku, objął stanowisko dyrektora generalnego zakładów – Towarzystwa Akcyjnego Wyrobów Bawełnianych I.K. Poznańskiego[2]. Poza stanowiskiem w rodzinnej firmie, posiadał także wiele udziałów w innych przedsiębiorstwa i instytucjach. Był m.in. akcjonariuszem i członkiem rady nadzorczej Banku Dyskontowego w Warszawie oraz należał do władz Towarzystwa Kredytowego Miejskiego w Łodzi i Łódzkiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu. Właściciel dóbr Wyczerpy Dolne pod Częstochową.

W czasie rewolucji 1905 wspierał postulaty powołania samorządu miejskiego w Królestwie Polskim. W 1906 natomiast w rodzinnych zakładach przy ul. Ogrodowej doszło do buntu robotników. Ignacy Poznański nie zamierzał pertraktować ze zbuntowanymi pracownikami i 22 listopada dokonał lokautu, po czym wyjechał z rodziną do Berlina. W czasie rozmów z przedstawicielami robotników nie osiągnięto porozumienia, ale władze carskie z czasem zaostrzyły przepisy dot. zatrudnienia. Przerwa w produkcji trwała do wiosny 1907[6].

Działalność filantropijna

Był współtwórcą Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego, prezesem Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności oraz Towarzystwa „Linat ha-Cedek”. Był członkiem zarządu Towarzystwa „Talmud Tora”, a także kuratorem Szpitala im. I. i L. Poznańskich (dzisiaj Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 3 im. dr Seweryna Sterlinga).

W latach 80. XIX w. zadeklarował, razem z Konstadtem, Rosenblattem, Silbersteinem i innymi przemysłowcami, 12 tysięcy rubli na otwarcie szkoły rzemiosł przy Towarzystwie Oświatowym „Talmund Tora”[7].

Przypisy

  1. ↑ JoannaJ. Podolska JoannaJ., Spacerownik – Łódź żydowska, Biblioteka Gazety Wyborczej, Łódź: Agora, 2009, s. 93, ISBN 978-83-7552-752-0 [dostęp 2024-08-21]  (pol.).
  2. ↑ a b Leszek Skrzydło: Rody fabrykanckie. Łódź: Oficyna Bibliofilów, 1999, s. 59. ISBN 83-87522-23-6.
  3. ↑ JoannaJ. Podolska JoannaJ., Spacerownik – Łódź żydowska, Biblioteka Gazety Wyborczej, Łódź: Agora, 2009, s. 91, ISBN 978-83-7552-752-0 [dostęp 2024-08-21]  (pol.).
  4. ↑ Żydowski Instytut Historyczny [online], 4 grudnia 2015 [dostęp 2015-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-04] .
  5. ↑ Ignacy Poznański | WikiTree: The FREE Family Tree [online], 5 grudnia 2015 [dostęp 2015-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-05] .
  6. ↑ Poznańscy, [w:] Marcin JakubM.J. Szymański Marcin JakubM.J., BłażejB. Torański BłażejB., Fabrykanci. Burzliwe dzieje rodów łódzkich przemysłowców, Warszawa: Zona Zero, 28 października 2016, s. 106, ISBN 978-83-935847-8-9 .
  7. ↑ LeszekL. Skrzydło LeszekL., Rody fabrykanckie. Cz. 2, Łódź: Oficyna Bibliofilów, 2000, s. 102, ISBN 978-83-87522-38-4 [dostęp 2024-08-21]  (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Ignacy Poznański. jhi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-04)]. w bazie Żydowskiego Instytutu Historycznego (ŻIH)