Ignazio Michele Crivelli
Kardynał prezbiter | |||
Data i miejsce urodzenia | 30 września 1698 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 29 lutego 1768 | ||
Nuncjusz apostolski we Flandrii | |||
Okres sprawowania | 1744–1754 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Diakonat | 16 kwietnia 1739 | ||
Prezbiterat | 30 kwietnia 1739 | ||
Sakra biskupia | 4 października 1739 | ||
Kreacja kardynalska | 24 września 1759 | ||
Kościół tytularny | San Bernardo alle Terme | ||
|
Data konsekracji | 4 października 1739 |
---|---|
Konsekrator | Giovanni Antonio Guadagni |
Współkonsekratorzy |
Ignazio Michele Crivelli (ur. 30 września 1698 w Cremonie, zm. 29 lutego 1768 w Mediolanie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 30 września 1698 roku w Cremonie, jako syn Giuseppego Angela Crivelliego i Francesci Marii Ferrari[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i relatorem Świętej Konsulty[1]. 16 kwietnia 1739 roku przyjął święcenia diakonatu, a 30 kwietnia – prezbiteratu[2]. 30 września został tytularnym arcybiskupem Cezarei, a 4 października przyjął sakrę[2]. Pełnił rolę nuncjusza w Niemczech (1740–1744), Flandrii (1744–1754) i w Austrii (1754–1760)[2]. 24 września 1759 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Bernardo alle Terme[2]. Zmarł 29 lutego 1768 roku w Mediolanie[1].