Ikozan
|
Nazewnictwo | | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | PIN | ikozan[1] | Inne nazwy i oznaczenia | eikozan[1] | |
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny | C20H42 |
Inne wzory | CH 3(CH 2) 18CH 3 |
Masa molowa | 282,55 g/mol |
Identyfikacja |
Numer CAS | 112-95-8 |
PubChem | 8222 |
SMILES | CCCCCCCCCCCCCCCCCCCC | |
InChI | InChI=1S/C20H42/c1-3-5-7-9-11-13-15-17-19-20-18-16-14-12-10-8-6-4-2/h3-20H2,1-2H3 | InChIKey | CBFCDTFDPHXCNY-UHFFFAOYSA-N | |
Właściwości | | Gęstość | 0,7886 g/cm³ (20 °C)[2]; ciało stałe | | Rozpuszczalność w wodzie | 1,9 μg/kg (25 °C)[3] | w innych rozpuszczalnikach | rozpuszczalny w eterze dietylowym, eterze naftowym, benzenie, słabo w chloroformie, bardzo dobrze w acetonie[2] | | Temperatura topnienia | 36,48 °C[2] | Temperatura wrzenia | 344,1 °C[2] 220 °C (40 hPa)[4] | Punkt krytyczny | 513 °C[5]; 1,08 MPa[5]; 1325 cm³/mol ≈ 0,213 g/cm³[5] | Współczynnik załamania | 1,4425 (589 nm, 20 °C)[2] | |
Niebezpieczeństwa | Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-10-21] | | Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów | Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). | | NFPA 704 | Na podstawie podanego źródła[6] | | | | Temperatura zapłonu | powyżej 100 °C[7] | Temperatura samozapłonu | 232 °C[7] | Numer RTECS | MD6550000 | |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Ikozan, eikozan – organiczny związek chemiczny, alkan o dwudziestu atomach węgla w cząsteczce. Ma 366 319 możliwych izomerów konstytucyjnych[potrzebny przypis]. Ikozan ma małe znaczenie w przemyśle petrochemicznym ze względu na wysoką temperaturę zapłonu, co sprawia, że jest mało wydajnym paliwem. Jest składnikiem parafin i jest najkrótszą cząsteczką wśród związków używanych do produkcji świec.
Ikozan ma właściwości fizyczne i chemiczne zbliżone do alkanów leżących niżej w szeregu homologicznym. Jest bezbarwny, lżejszy od wody, niepolarny, słabo reaktywny i nierozpuszczalny w wodzie. Jego niepolarność sprawia, że jest w stanie tworzyć tylko słabe międzycząsteczkowe wiązania wodorowe (hydrofobowe/siły van der Waalsa).
Przypisy
- ↑ a b P-21.2.1 Węglowodory, [w:] Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenklatura związków organicznych. Rekomendacje IUPAC i nazwy preferowane 2013, Komisja Terminologii Chemicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego (tłum.), wyd. 5, Narodowy Komitet Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej, [2023], s. 125 .
- ↑ a b c d e Haynes 2016 ↓, s. 3-240.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-150.
- ↑ Eicosane (nr 219274) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2017-10-21]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b c Haynes 2016 ↓, s. 6-72.
- ↑ Ikozan (nr 219274) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2017-10-21]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Haynes 2016 ↓, s. 16-23.
Bibliografia
- CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).