Indygówka szafirowa
Cyanocompsa parellina[1] | |||
(Bonaparte, 1850) | |||
Samiec | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | kardynały | ||
Rodzaj | Cyanocompsa | ||
Gatunek | indygówka szafirowa | ||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Indygówka szafirowa[3], łuszczyk szafirowy[4] (Cyanocompsa parellina) – gatunek małego ptaka z rodziny kardynałów (Cardinalidae).
Występowanie
Indygówka szafirowa występuje w zależności od podgatunku[5]:
- C. parellina beneplacita – północno-wschodni Meksyk
- indygówka błękitna (C. parellina indigotica) – zachodni i południowo-zachodni Meksyk
- C. parellina lucida – północno-wschodni i wschodni Meksyk
- indygówka szafirowa (C. parellina parellina) – wschodni i południowo-wschodni Meksyk do Nikaragui
Systematyka
Takson po raz pierwszy opisany przez Karola Bonaparte w 1850 roku pod nazwą Cyanoloxia parellina[6]. Jako miejsce typowe autor wskazał Alvarado, w stanie Veracruz, w Meksyku[6].
Status
IUCN uznaje indygówkę szafirową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Organizacja Partners in Flight szacuje (2019), że liczebność populacji zawiera się w przedziale 50 000 – 499 999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy[2].
Przypisy
- ↑ Cyanocompsa parellina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Cyanocompsa parellina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-07] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Cardinalidae Ridgway, 1901 – kardynały – Cardinals, grosbeaks and allies (wersja: 2019-05-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-12-26].
- ↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 381, 1999.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Cardinals, grosbeaks and (tanager) allies. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-06]. (ang.).
- ↑ a b Ch.-L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 502. (łac.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).