Język basap

Język basap (lub bosap) – język austronezyjski z Kalimantanu, używany w rozproszeniu na terenie prowincji Borneo Wschodnie i Borneo Północne (kabupateny: Berau, Bulungan, Kutai Kartanegara, Penajam Paser Utara, Kutai Timur). Posługuje się nim 15 tys. osób (2007)^[1].

Ludność Bosap uchodzi za jedną z grup Punan (Penan)^[2]. Nazwa „Bosap”, o niejasnym pochodzeniu, to ogólne określenie nomadycznych grup ludności z regionów Berau, Bulungan i Kutai. Określenie to ma negatywne zabarwienie, poszczególne społeczności określają się przy użyciu nazw okolicznych rzek. W języku tunjung słowo bosap znaczy tyle, co „ludność górska” bądź „obszar odizolowany”^[3].

Według Ethnologue dzieli się na dialekty: jembayan, bulungan, berau, dumaring, binatang, karangan^[1]. W zależności od obszaru użytkowania wykazuje wpływy różnych języków lokalnych^[4].

Jest zagrożony wymarciem^[1]. W 1991 r. odnotowano, że dla osób w wieku powyżej 35 lat jest językiem ojczystym. Pozostaje w użyciu w kontaktach domowych. Nie jest jednak używany na co dzień we wszystkich rodzinach, a młodsze osoby preferują języki banjar i kutai^[4]. Według nowszych danych istotną rolę zaczyna odgrywać język indonezyjski, który jest wykorzystywany w edukacji i w kontaktach z najmłodszym pokoleniem^[1].

Nie wykształcił piśmiennictwa^[4].

• Sjahrial S.A.R. Ibrahim, Rustam Effendi, M.P. Lambut: Struktur bahasa Bosap. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1991. ISBN 979-459-111-4. OCLC 27838805. [dostęp 2023-05-22]. (indonez.).