Język yale-kosarek
| Obszar | Papua (Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 2300 (1993)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kkl | ||
| IETF | kkl | ||
| Glottolog | kosa1249 | ||
| Ethnologue | kkl | ||
| BPS | 0956 4, 0947 5 | ||
| WALS | yal | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język yale-kosarek[2], także: kosarek, yale[1][3], in-lom, wanam[1] – język transnowogwinejski używany w indonezyjskiej prowincji Papua, w rejonie gór wschodnich[1]. Należy do grupy języków mek(inne języki)[1]. Nazwa „mek” (oznaczająca wodę lub rzekę) określa szereg pokrewnych języków i kultur w regionie[4].
Według danych z 1993 roku posługuje się nim 2300 osób. Nieliczni członkowie społeczności znają język indonezyjski[1].
Katalog Ethnologue wyróżnia trzy dialekty: kosarek, gilika (kilika), tiple[1]. Dialekt gilika był wcześniej klasyfikowany jako odrębny język[2].
Został opisany w postaci słownika z 1992 r., w którym zawarto też skrótowe opracowanie gramatyczne[3]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Yale, Kosarek, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Barbara F. Grimes, Richard S. Pittman, Joseph Evans Grimes: Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 12. Dallas, Texas: Summer Institute of Linguistics, 1992, s. 572. ISBN 978-0-88312-815-2. OCLC 27019605. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
- ↑ a b Volker Heeschen: A Dictionary of the Yale (Kosarek) Language: (with Sketch of Grammar and English Index). Berlin: D. Reimer, 1992, seria: Mensch, Kultur und Umwelt im zentralen Bergland von West-Neuguinea 22. ISBN 978-3-496-01521-5. OCLC 27795647. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
- ↑ WulfW. Schiefenhövel WulfW., Eipo, [w:] DavidD. Levinson (red.), Encyclopedia of World Cultures, t. 2: Oceania, Boston: G.K. Hall, 1991, s. 55–59, ISBN 0-8168-8840-X, OCLC 22492614 [dostęp 2022-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-01] (ang.).
