Janusz Kieszkowski
 podporucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 czerwca 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13-14 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
Janusz Kieszkowski herbu Krzywda (ur. 19 czerwca 1908 w Radzicach k. Opoczna, zm. 13-14 kwietnia 1940 w Katyniu)[1] – architekt, podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, właściciel ziemski[2], ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodzony 19 kwietnia 1908 w majątku Radzice koło Opoczna jako syn Bolesława, właściciela ziemskiego, i Janiny z Ossowskich[3]. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Bliski współpracownik prof. Bohdana Pniewskiego[3]. Laureat konkursu na projekt portu lotniczego na Gocławiu i na gmach Państwowego Instytutu Meteorologicznego (Aerologicznego) na Bielanach w Warszawie[1].
Absolwent kursu oficerskiego w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 10A w Nisku[3]. W 1935 został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 2201. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4].
Posiadał przydział w rezerwie do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej[3].
Zmobilizowany w kampanii wrześniowej wziął udział w walkach pod Kutnem. Podczas przedzierania się na Kresy i przedmoście rumuńskie w celu dalszej walki dostał się do niewoli radzieckiej.
13 lub 14 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu[5]. Jego nazwisko figuruje na liście wywózkowej 025/2 z 9 kwietnia 1940[3].
Miał żonę Helenę[3].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- kampania wrześniowa
Przypisy
- ↑ a b Janusz Kieszkowski. witryna Pamięci Architektów Polskich. [dostęp 2018-04-09].
- ↑ Tadeusz Mrówczyński, Lista strat polskich architektów w wojnie światowej 1939-1945, Komunikat SARP 8-9/1979
- ↑ a b c d e f Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 262.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 66.
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 378.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
