Jaskinia w Siesławicach
Plan jaskini | |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | |
Położenie | Niecka Nidziańska, Niecka Solecka, Siesławice |
Właściciel | komunalny |
Długość | 21 m |
Głębokość | 5 m |
Deniwelacja | 5 m |
Wysokość otworów | 213, 215 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny | 2 m |
Ekspozycja otworów | ku SE, ku NW, ku NW, ku górze |
Data odkrycia | znana od dawna |
Kod | (nr inwentarzowy PIG) N-2.63 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
50°27′00″N 20°41′36″E/50,449886 20,693333 |
Jaskinia w Siesławicach – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Ma cztery otwory wejściowe położone na południe od wsi Siesławice (Niecka Solecka), na wysokościach 213 i 215 m n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 21 metrów, a jej deniwelacja 5 metrów[2].
Opis jaskini
Jaskinię stanowi częściowo zalany wodą, obszerny, 15-metrowy korytarz zaczynający się w dużym otworze wejściowym położonym w wertepie, a kończący dwoma niewielkimi otworami wejściowymi. 10 metrów od głównego otworu (w wertepie) znajduje się jedyne suche miejsce w jaskini (w kształcie wysepki) oraz czwarty otwór wejściowy do którego prowadzi kominek w stropie korytarza. Końcowy fragment korytarza jest całkowicie zalany wodą[2].
Przyroda
W jaskini brak jest nacieków. Zamieszkują ją żaby zielone, żaby brunatne i piżmaki. Bywają w niej lisy[2].
Historia odkryć
Jaskinia była znana od dawna. Pierwszy jej opis i plan sporządził Kazimierz Kowalski w 1954 roku[2].
Przypisy
- ↑ Anna Chwalik, Jacek Gubała, Andrzej Kasza, Jan Urban - Siesławice - zespół zagłębień krasowych i pustek podziemnych częściowo wypełnionych wodą, 36. Sympozjum Speleologiczne, Pińczów, 2002
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-01-07] (pol.).