Jerzy Skrzydlewski

Jerzy Skrzydlewski

podpułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1896 Zbrudzewo
Data i miejsce śmierci	1940 Charków
Przebieg służby
Lata służby	1915–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Ułanów Wielkopolskich 15 Pułk Ułanów Poznańskich Dowództwo Okręgu Korpusu Nr I Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X 13 Pułk Ułanów Wileńskich GO Kaw. nr 1 39 Dywizja Piechoty
Stanowiska	szef sztabu brygady
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Ludwik Mieczysław Skrzydlewski (ur. 28 sierpnia 1896 w Zbrudzewie, pow. śremski, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w rodzinie Mieczysława i Zofii z domu Lossow^[1]. Absolwent gimnazjum humanistycznego w Ettal. Zaczął studia na uniwersytecie w Monachium. W 1915 roku został powołany do armii niemieckiej i wysłany na front. W 1919 roku po dotarciu do Poznania, wstąpił do 1 pułku Ułanów Wielkopolskich (późniejszy 15 pułk ułanów poznańskich). Walczył w wojnie 1920. W 1919 awansowany na porucznika i rotmistrza.

W okresie międzywojennym do 1922 służył w 15 puł. Po ukończeniu w 1924 Wyższej Szkoły Wojennej przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. 30 listopada 1926 został przydzielony do dowództwa 2 Samodzielnej Brygady Kawalerii na stanowisko szefa sztabu^[2]. 18 lutego 1928 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[3]. 27 kwietnia 1929 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko szefa oddziału^[4][5]. 9 grudnia 1932 ogłoszono jego przeniesienie do 13 pułku ułanów wileńskich w Nowej Wilejce na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[6]. W 1933 ukończył kurs oficerów sztabowych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W 1936 awansował na podpułkownika. Do sierpnia 1939 roku był szefem sztabu Wileńskiej Brygady Kawalerii w Wilnie^[7].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 był szefem sztabu Grupy Operacyjnej Kawalerii Nr 1. Od 12 września w 39 Dywizji Piechoty.

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach^[8]. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

• podporucznik –
• porucznik – 1919
• kapitan – 1919
• major – lipiec 1928
• podpułkownik – 1936

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – (nr 3905)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• zbrodnia katyńska

• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1931. [dostęp 2016-06-11].
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

• http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/7316
• https://www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/17778