Jules Isaac
Data urodzenia | 18 listopada 1877 |
---|---|
Data śmierci | 6 września 1963 |
Zawód, zajęcie | historyk |
Jules Isaac (ur. 18 listopada 1877, zm. 6 września 1963) – francuski historyk pochodzenia żydowskiego, znany z działań na rzecz pojednania chrześcijańsko–żydowskiego, przyczynił się do wydania przez sobór watykański II deklaracji nostra aetate[1].
Życiorys
Urodzony 18 listopada 1877 roku[2]. W 1902 roku ukończył studia w zakresie historii i geografii. Zaangażował się w obronę Dreyfusa[3]. W 1936 roku został naczelnym inspektorem oświaty na szczeblu średnim i wyższym[1], ale odsunięto go od stanowisk w 1940 roku, gdy wprowadzono rasistowskie prawodawstwo[4]. W 1942 roku zainteresował się problematyką chrześcijańskiego antysemityzmu. W październiku 1943 roku gestapo aresztowało jego, jego córkę, zięcia, żonę i jednego z synów. On sam i syn zbiegli z transportu[3].
W 1960 roku otrzymał audiencję u papieża Jana XXIII. Zaproponował papieżowi powołanie podkomisji do opracowania zmian w nauczaniu chrześcijańskim ws. Żydów, która spotkała się z życzliwym przyjęciem papieża[3].
Zmarł 6 września 1963 roku[3].
Przypisy
- ↑ a b A short introduction to Jules Isaac, Jules Isaac Stichting .
- ↑ Jules Isaac [online], judaisme.sdv.fr [dostęp 2016-03-13] .
- ↑ a b c d h, 6 September 1963 Passing of Jules Isaac, author of “Jésus et Israël” #otdimjh [online], On This Day In Messianic Jewish History [dostęp 2016-03-13] .
- ↑ MagdalenaM. Czyż MagdalenaM., Jak Żydzi przestali być bogobójcami [online], wyborcza.pl [dostęp 2016-03-13] .
- ISNI: 000000010862430X, 0000000368543661
- VIAF: 2472104
- LCCN: n81009780
- GND: 124279449
- BnF: 11908276k
- SUDOC: 027298361
- SBN: SBLV015366
- NKC: mzk2015863632
- NTA: 073761974
- BIBSYS: 97034768
- Open Library: OL144014A
- PLWABN: 9810670975105606
- NUKAT: n01092480
- J9U: 987007263016905171
- PTBNP: 41551
- CANTIC: a10946767
- CONOR: 282240867